Woensdagochtend….meestal mijn “poetsochtend”, zo ook deze ochtend. De dualiteit die ik vaker in mijn leven tegenkom, komt ook nu boven. Trots op mijn emmer met vuil water, wat heb ik goed werk verricht, schaamte, wat ik heb ik het vuil laten worden…
Er wordt me weleens gevraagd waarom ik dat werk niet uit besteed, in mijn drukke leven, waarom zou je dat niet iemand anders laten doen?
In het verleden heeft wel iemand dat voor mij gedaan, in de tijd dat ik een druk leven had en kinderen. Toen was de keus, tijd aan de kinderen of tijd aan het huishouden, duidelijk, tijd voor de kinderen en om het huis niet te laten verslonzen was hulp noodzakelijk.
Maar nu is het voor mij een soort van meditatie, bezinning. Ik werk grotendeels volgens vaste rituelen, eerst dit, dan dat, en zus en zo. Ruimte voor soms wat extra, en soms vanwege tijdgebrek keuzes in wat wel en niet. Soms als ik bezig ben een muziekje erbij, afhankelijk van mijn stemming is het genre, soms zing ik zelf, en soms is het gewoon stil. En tijdens het doen van het huishouden gaat het borrelen, nieuwe ideeën komen voorbij, gebeurtenissen worden overdacht, gerelativeerd, betogen worden geoefend, besluiten worden genomen. En intussen druk bezig met alles wat schoon moet, van wc en badkamer, keuken, (slaap-)kamer. En ik vind dat niet erg. Stiekem misschien ook wel leuk. Leuker als naar de sportschool gaan. Wat dat had ik kunnen doen, wanneer ik iemand gevraagd had dit werk voor mij te doen. Natuurlijk zijn er ook dingen die ik liever doe, en hoort het wel bij de categorie: het moet gebeuren.
Maar het levert me veel op: voldoening, inspiratie, ideeën, loslaten.
Wanneer ik dit vertel dan zie ik de ander wel eens kijken, een enkeling begrijpt het, velen kijken me meewarig aan: ze spoort niet helemaal.
Ik voel me er happy bij, van een noodzakelijk iets, in meerdere opzichten een waardevolle actie maken!
