Ik weet niet of we onszelf doorgewinterde camperaars kunnen noemen. Na een paar keer huren is onze huidige de 3e camper van ons zelf. De eerste was een drama. Te impulsief gekocht, te laag budget. Na de stad Luik kwam hij bijna de pukkel niet op, een enge alkoof of in te slapen, dat deden we dan ook niet, het zitgedeelte moest steeds omgebouwd, wat lastig is wanneer je een ander slaapritme hebt, ik vroeg erin, vroeg eruit, manlief, laat erin, laat eruit. Voordeel van deze camper was dat we door de ervaringen goed wisten wat we wel en niet wilden bij een volgende. De volgende was een zalige camper, met helaas een te kort bed met een paal aan het voeteneind, toch vele jaren mooie reizen gemaakt. Onze huidige camper is luxe, eigenlijk, in mijn beleving te luxe en te groot, maar tegelijkertijd een lotje uit de loterij, met het verschil dat hij wel afgerekend moest worden.
En zo rijden we al vele jaren rond, op mooie wegen, staan op mooie plaatsen, af en toe op een camping omdat er ook gedoucht moet worden, af en toe op camperplaatsen zonder voorzieningen. steeds verrassend en vaak bijzonder.
Die plaatsen zoeken we uit, via google, via de camper app, via boeken. We kijken op de camper app naar reviews, als er recent 2 reviews zijn: koude douche, dan slaan we die plek over, we gaan juist voor de douche. Wanneer we lezen: de beheerder sprak alleen Frans, of bij een gratis plaats: er waren niet eens faciliteiten, dan zijn we ons weer bewust: reviews, neem ze met een grote korrel zout.
We hebben onze eigen rituelen, gewoonten ontwikkeld, de een doet dit, de ander dat. Niet echt afgesproken, het is ontstaan. Denk aan rechtzetten, gas en elektra aansluiten, kastjes vergrendelen enz. En we zien dat de mede-camperaars dat ook hebben. Misschien is die verdeling niet altijd zo maar wel dingen die ze doen. En soms verbazen we ons. Zo deze vakantie:
- De vrouw die na iedere regenbui de volledige camper met een doek droogmaakte (op dit moment heeft ze meer dan een dagtaak)
- De man die met een klein lapje en een spuitbus met ? de camper de hele dag aan het poetsen was
- En gisteren tot mijn grote verbazing zag ik een stel met een strijkplank buiten strijken! Zelfs de theedoeken….
Misschien dat mensen ook we iets van ons zien…dat zal zeker zo zijn..
Afgelopen week stonden we op een camping waar 2 mannen, onafhankelijk van elkaar met de fiets waren, een kleine tent hadden. De een had ook een hond bij. Daar kan ik met een zweem van jaloezie naar kijken. Zo basic, de regenbuien (die flink waren) trotserend, zitten zij daar in mijn ogen soort zen te wezen. Ik weet niet wat er in ze om gaat, misschien romantiseer en idealiseer ik het. Maar er ontstaat een soort oer verlangen omdat ook te doen, te kunnen. Het komt voor mij bij het gelukzalig gevoel dat ik heb als ik in het bos wandel, alleen, stilte, natuur.
Wat houd je zullen nu enkelen zeggen. Dat is toch best het een en ander, laat ik gaan voor onze manier, die voor ons op dit moment past. Maar ik hoor bijna die mannen denken over onze manier van camperen……
