Toen ik vorig jaar de opleiding documentaire fotograaf afrondde vroeg de docent, en wat wil je ermee gaan doen. Mijn antwoord was: ik wil rijk en beroemd worden. Er werd gelachen, natuurlijk welke fotograaf wil dat niet?
Laatst zei ik dat nog ergens een keer, en ik besefte dat het kinderlijk klinkt. Maar toch is het waar, ik wil graag rijk en beroemd worden. Of misschien rijk blijven voelen en beroemd worden.
Er zit een laag onder. Rijk is voor mij niet vele euro’s op de bank. Maar rijk is dat je kunt kijken in de omgeving en geraakt wordt door wat je ziet. Die ontluikende bloem, de glimlach iemand anders die toevallig ook een boodschap doet. Dat je met kinderlijke verwondering kunt blijven kijken en luisteren in de wereld, ondanks de donkere kanten van die wereld. Dat is rijkdom voor mij! Dat gevoel van rijkdom zit in mijn hart, staat niet op mijn bankrekening.
Beroemd…ik wil graag met mijn foto’s mensen raken. En ik raak vaak mensen omdat ik ze op kwetsbare momenten mag fotograferen. Dat is zo bijzonder, voor hen ben ik op dat moment beroemd. Terwijl het niet om mij gaat. Ik ben maar een middel. Dus misschien wil ik niet beroemd zijn, maar het middel, een instrument om iets voor mensen te beteken met foto’s, met teksten met dingen die ik doe in mijn werk, in mijn hobby.
Daarom houd ik het ogenschijnlijke kinderlijk motto: Ik wil rijk en beroemd worden in ere, want ik weet wat ik ermee bedoel. En dat brengt me snel weer met twee benen op de grond wanneer ik te druk ben met rijk en beroemd zijn. En die gene die mij meewarig aankijkt en denkt: die spoort niet… die kent mij niet goed genoeg, en als die mij beter leert kennen weet hij/zij wat ik bedoel
