Keurmerk, branchevereniging, netwerk, beroepsvereniging, certificering. Ik vind het lastige materie. Hoe vaak blijkt dat bij een keurmerk “de slager zijn eigen vlees keurt”? Of dat het misleidend is dat je b.v. denkt bij keurmerk vetvrij, dat het gezond is, en dan blijkt het vol te zitten met suikers. Of suikervrij, vol met (ongezonde) zoetstoffen. Een beroepsvereniging waarbij een klein clubje, zijnde het bestuur de kwaliteitseisen stelt, controleert? En wie controleert de controleur? In het verleden heb ik meegemaakt dat door de goede babbel van degene die gecontroleerd werd, veel dingen niet juist gecontroleerd werden, maar de babbel aangenomen werd als waarheid.
In de tijd dat ik mijn praktijk had, wilde ik aangesloten zijn bij een branchevereniging, want aangesloten daarbij zorgde ervoor dat mensen hun consulten vergoed kregen, dat de huisarts mijn praktijk serieus zou nemen. Maar niet langer de branchevereniging bepaalde de eisen, dat werd steeds meer de zorgverzekering. Er werden dingen van me gevraagd waar ik niet achter kon staan. En dat vergoeden was alleen voor mensen die aanvullend verzekerd waren. Het gold ook niet voor mijn Belgische cliënten. Wat bereikte ik ermee? (dit is intussen ruim 10 jaar geleden, misschien is het veranderd)
Er wordt vaak gedacht dat als iemand ergens aangesloten is dat dat staat voor een bepaalde kwaliteit, en dat het dan goed is. Maar men kijkt niet wat die kwaliteit dan inhoudt, wie de kwaliteit bepaald en of dat de kwaliteit die jij dan ook wenst. Soms is het gewoon een marketingtool.
Certificering is een soort diploma halen. Je doet daarvoor wat je er van je verwacht wordt, ook als dat niet helemaal je eigen ding is. Na de certificering kun je alsnog je eigen koers varen. Daarmee wordt een certificering niet ongedaan gemaakt.
Ergens aangesloten zijn betekent ook nogal eens dat er een bepaalde prijs gevraagd en betaald moet worden, want ook dat schijnt dan met kwaliteit te maken te hebben.
De certificerende instanties die vragen nogal eens een behoorlijke prijs en zijn dan misschien wel de lachende derde. Vaak een onderdeel: bij- en nascholing cursussen waarbij zogenaamde PE-punten toegekend worden. Nodig om je kennis op orde te houden, maar ook daar zit nogal wat kwaliteitsverschil.
Wat ik ook bijzonder vind zijn de afscheidingen, een beroepsvereniging waar onenigheid ontstaat en waar dan een clubje voor zichzelf begint om het allemaal anders te doen.
Nu denk je misschien dat ik tegen dit soort initiatieven ben, dat is niet zo. Het is heerlijk, zeker als eenpitter, om gelijkgezinden te ontmoeten, je vak te verdiepen of uit te breiden. Te leren van anderen. Als het ware collega’s te hebben. Ik heb wel er wel een hekel aan dat zij gaan bepalen wat mijn prijs moet zijn. Welke bij- of nascholing wel/niet goed is voor mij. Dat zijn dingen die ik graag zelf bepaal.
Voor mij is steeds de vraag: wat brengt het mij, past het bij mij, kan ik me vinden in de manier van vaststellen van kwaliteit, welke invloed is daarop. Word ik gevoed in mijn vak of in mijn persoonlijke ontwikkeling. Of kies ik ervoor vanuit andere motieven, meeliften op bekendheid?
Voor mij persoonlijk is het gevoed worden door het lidmaatschap het allergrootste belang, zowel in mijn vak als in mijn persoonlijke ontwikkeling
Als consument denk ik dat je je af moet vragen of kwaliteit van een dienst betekent dat iemand ergens aangesloten moet zijn of dat het belangrijk is dat je er een goed gevoel bij hebt, een klik.
Net zo goed dat je op de verpakking van een product met keurmerk nakijkt wat dat keurmerk inhoudt en of het wel zo gezond is als ze ons laten denken.
Ik zelf kijk dus niet snel naar of iemand wel of niet aangesloten is, gecertificeerd is, ik vind het niet belangrijk. Hoewel…ik vind het wel belangrijk dat mijn dokter wel een echter dokter is…dus erg objectief is mijn verhaal ook weer niet 😊
