Laatst was ik bij een bijeenkomst met vrouwen van mkb ondernemers En ik schrok toen ik één van de vrouwen de uitspraak hoorde doen: ik ben alleen maar de fun-factor in het bedrijf, verder niets. Ik vroeg me af of ik het goed gehoord had, of ze serieus was. En beide klopte, ik had het goed gehoord en zij was serieus. Dat is haar stellige overtuiging. En ik dacht: dit kan niet waar zijn. Zij is juist een belangrijke factor binnen het bedrijf. Niet zo dominant zichtbaar, maar misschien juist wel daarom. Maar als je zelf die overtuiging hebt, wanneer je jezelf niet serieus neemt, dan is een moeilijk gesprek met een werknemer ook bijna niet te doen. (En dat moest ze wel)
Al vele jaren kom ik ondernemende vrouwen tegen en ik verbaas me over de diversiteit daarin. Je hebt:
- Vrouwen die een onderneming hebben omdat ze (een van) hun ouders opgevolgd hebben
- Vrouwen die voor zichzelf gestart zijn om hun passie te volgen
- Vrouwen die een beroep hebben waardoor automatisch ondernemer zijn
- Vrouwen die voor zichzelf gestart zijn omdat ze hun baan verloren hadden en geen andere mogelijkheid zagen
- Vrouwen die ondernemersvrouw zijn omdat hun partner ondernemer is en daar zijn dan ook weer categorieën in:
- Zij die volwaardig meewerken hun eigen kracht en kennis kennen
- Zij die zich zelf zien als de vrouw van en in die schaduw hun eigen inbreng niet (h)erkennen
- Zij die op de succes van hun partner drijven en zichzelf overschatten
En er zijn vast nog meer “soorten” vrouwelijke ondernemers of ondernemende vrouwen te benoemen.
Ik ben ze tegengekomen op netwerkborrels, ik heb boekhouding voor ze gedaan en ik coach ze. En vaak zijn er gemeenschappelijke delers: calimero effect, onzekerheid, afhankelijkheid zowel in geld als in behoefte van erkenning, bevestiging waardering. En we weten wel dat het anders is, maar toch, hangen we in de beperkte overtuigingen, zoals: “het zijn van slechts de funfactor en niet meer.”
Wat is het toch dat we in de schaduw van ons eigen kunnen blijven? Natuurlijk kunnen we roepen dat we in een mannen maatschappij harder moeten vechten voor onze positie. Blijft dat er inderdaad minder vrouwen in topposities zitten, dat we inderdaad minder verdienen bij gelijkwaardige banen.
Ik pleit niet voor vechten. Maar doen waar je goed in bent en erkennen dat je dat doet, daar goed in bent en dat niet bagatelliseren. Stap uit je eigen schaduw. En dit geldt niet alleen voor vrouw die ondernemer zijn, maar voor alle vrouwen, werkend en niet werkend.
We staan juist zo bekend om onze kracht, om ons organisatie talent. En toch, degraderen we ons zelf tot de fun-factor van de onderneming. Terwijl we juist met onze kwaliteiten een groot toegevoegde waarde kunnen zijn. Waardoor anderen beter presteren, beter in hun vel zitten. En dat hoeft niet dominant zichtbaar te zijn, maar (on-) zichtbaar aanwezig/voelbaar.
En als die fun-factor jouw kwaliteit is, dan schreeuw het van de daken en ben er trots op!
Fun