Ik krijg in deze tijd steeds meer respect voor politici in den Haag. Los van fouten die gemaakt worden en of ik mezelf kan vinden in de besluiten die ze nemen, je zou maar dergelijke besluiten moeten nemen. Besluiten die ver gaan en wat je ook besluit: kritiek krijg je. En de besluiten in deze tijd zijn allesbehalve leuk, hebben vergaande, onaangename consequenties, en het moet snel gebeuren. Het inzicht en besluit van vandaag, kan gisteren al achterhaald zijn.
En intussen hebben we allemaal ons eigen belang. Zijn we egoïstischer geworden? Ik denk van niet, alleen wordt onze overlevingsdrang aangeboord. Door de angst voor ziekte/dood, voor armoede, voor eenzaamheid, valt het samen weg t.o.v. ik moet overleven, met mijn partner, met mijn kinderen. 2010 aswolk vanuit IJsland. Ik was met mijn broer in Tanzania een prachtige supporttrip. Het vliegverkeer kwam stil te liggen, wij waren met een groep. Als groep tegelijk konden we niet terug, maar toen duidelijk werd dat er keuzes gemaakt moesten worden wie als eerste terug mocht, had ieder zijn eigen belang. Was het de vader en moeder met kleine kinderen thuis? Was het de ondernemer die zijn onderneming moest leiden of was de geblesseerde die een operatie moest ondergaan. Vanuit de diverse perspectieven ontstonden diverse belangen. Egoïstisch? Ik denk van niet, het gevoel en de drang van overleven kreeg de overhand en “iedereen” vond dat hij/zij het recht had om als eerste terug te mogen.
Nu met vaccineren, allerlei groepen vinden dat zij alle reden hebben om voor te gaan op… Egoïstisch? Ik denk het niet. Vanuit je eigen gekleurde bril heb je je eigen waarheid en belangen. En dan moet je als regering (oké demissionair nu) je laten adviseren door deskundigen en besluiten nemen waarbij altijd mensen zijn die het je niet in dank afnemen. Je moet stevig in je schoenen staan om alle kritiek en soms nog bedreigingen ook van je af te laten glijden, zodat je toch goed slaapt, erg belangrijk omdat je anders je taken niet goed kan doen.
En of het juiste keuzes zijn, dat kan misschien wel jaren duren voordat we dat echt weten en dan is nog de vraag door welke bril je dat dan bekijkt.
Misschien goed om jezelf soms eens af te vragen door welke bril je kijkt. Wat is jouw belang. En is dat belang goed op alle niveaus, micro, meso en macro (voor jezelf, je omgeving, voor het groter geheel). En weet dat wanneer jij in overlevingsdrang zit je meso niveau vergeet, maar dat ook anderen dat vergeten op zo’n moment. Goed om jezelf af te vragen, ben ik terecht in de overlevingsdrang beland, of valt het eigenlijk wel mee, en lukt het me weer naar het groter geheel te kijken?
Ik wil niemands leed bagatelliseren en ik weet dat er op moment veel klein leed is dat we vaak van elkaar niet zien. Ik hoop dat iedereen bij zelfzelf en bij anderen de kracht vindt om deze periode geregeerd door een virus goed door te komen.
