Mensen die mij kennen weten dat ik een zoeker ben. Altijd onderweg naar beter, naar anders naar…wist ik het soms zelf maar. Onlangs liet ik een profiel maken en daar stond o.a. het volgende stukje tekst in: Diana is van nature heel intuïtief en deze eigenschap, gevoed door de behoefte nieuwe dingen te ontdekken, brengt de bereidheid met zich mee om lang en hard te werken aan de verwezenlijking van een levensdroom.
En het enige dat ik maar kon denken was: levensdroom, wat is mijn levensdroom, mijn levensdoel? Jaren hield ik me daar helemaal niet mee bezig, ten tijde van mijn psychosociale opleiding dacht ik dat het duidelijk was, maar nu weer jaren verder, weet ik het niet. Een levensdroom, is natuurlijk niet één aspect, maar bestaat uit verschillende, simpele, kleine grotere en soms hele grote dromen. Ik verwar het dan ook met levensdoel, het doel van mijn leven. Ik kan daar geen antwoord op gevonden krijgen. Gefrustreerd kan ik er ook van worden: is het werk wat ik nu doe iets wat een hoger doel dient? Maar langzamerhand komt daar rust en berusting in. Onder andere door het profiel dat ik hierboven aanhaalde. Want daar staan dingen in die herkenbaar zijn. En waarom strijden tegen de zoeker in mij? Waarom niet accepteren dat ik behoefte heb aan nieuwe dingen. Als ik wandel in de natuur ben ik zielsgelukkig, ofwel is mijn ziel gelukkig. Maar toch dat levensdoel…… Vorig weekend was ik samen met een vriendin een weekend weg. En we speelden het transformatiespel, daarin neem je een thema mee. Ik nam levensdoel mee. Tot slot trokken we een kaart uit de Godinnentarot, En die gaf een duidelijke richting:
Pentakels 6, met als omschrijving: Je bezit ware vrijgevigheid en een filantropische instelling. Je deelt je talenten met je omgeving en je hoopt dat zij op aangename wijze worden ontvangen. Je hebt vertrouwen in de gulheid van het universum. Je helpt andere mensen die minder gelukkig zijn zonder verwachting of verplichting.
Wat een mooi levensdoel was het eerste wat in mij op kwam bij die kaart. En brengt me bij een droompje: om eens in de x-tijd familie-opstellingen te organiseren tegen kostprijs. En kostprijs is de zaalhuur eruit kunnen halen. Of als iemand een zaal ter beschikking stelt hoeft dat ook niet. En de financiële bijdrage laat ik vrij, en wat er binnenkomt kosten eraf en naar een goed doel. (mijn andere vriendin Sabine heeft een mooi project in Egypte, ik zou dat graag ondersteunen) Zou er animo zijn? Of is het wat sommigen zeggen: als je geen goede prijs vraagt word je niet serieus genomen. Of word ik “afgemaakt” omdat sommigen het als broodroof zien? Ik ben benieuwd, het is in gang gezet en de tijd zal uitwijzen of het wat wordt…of niet.
Wat leuk Diana dat je blijft zoeken en steeds weer een uitdaging vindt in hetgeen je met hart en ziel doet. Jouw voorstel sloeg wel in bij mij. Ik kreeg onlangs van een oud-studente ook zo’n verzoek: zij wil het CreatieSpel wat ze zelf ontwikkeld heeft, demonstreren aan een groep afgestudeerden tegen kostprijs (€ 30,=) maar heeft minimaal 15 mensen nodig. Ik bemerk dan bij mezelf dat ik weer in de organisatierol geduwd word. Daar heb ik even geen zin in, maar misschien is het een wel met het ander te combineren? Eens kijken of via jouw blog meer belangstelling komt voor dergelijke aanbiedingen zoals van jou en Loes Vrolijk.