Als ik opsta lijkt het een gewone woensdagochtend, sterker een fantastische woensdagochtend, de zon schijnt, de lente dient echt aan. Het is echter een fractie en dan weet ik het, niets is meer gewoon op dit moment. Mijn wederhelft vertrekt naar België, voor zijn werk, we grappen: als hij nog maar terug mag.
Zelf besluit ik boodschappen te doen zoals iedere woensdag. Met het verschil, normaal doe ik inkopen tm vrijdag, nu tm dinsdag, zodat ik niet onnodig naar de winkel hoef. De winkel oogt redelijk normaal, alleen een aantal schappen zijn leeg. Je raadt het al: wc-papier schap is leeg. Ik weet dat we nog wel voor een week hebben, dus de zorg die ik even voel….en denk dan dat ook dat belachelijk is, zonder wc papier….dat lukt echt wel. En ik moet glimlachen omdat ik visueel ingesteld ben en wat voor me zie.
Ik ga poetsen, de badkamer en toilette net wat beter dan anders, de wasmachine maar op 60 graden, misschien helpt het?
Ik stuur een app naar een groep: nee onze bijeenkomst kan niet doorgaan. We weten niet voor hoelang.
En ik volg het nieuws, en lees de commentaren. En ik voel me verward. Ik weet het altijd goed, maar nu ? De voors en tegens van maatregelen, commentaar op besluiten, positieve acties, positieve berichten, verdrietige berichten. Ik weet het nu niet. Ik weet niet wie ik wel of niet moet geloven. Of de keus van ons land goed is, of niet. Niemand weet dat. Een fractie voel ik me nutteloos, ik zit niet in de zorg, of in een beroep dat er nu toe doet, waarin je het verschil kan maken, nee zelfs moet maken. Maar ik besef dat ook dat is wat het is en ik daar nu weinig aan kan veranderen.
En dadelijk vertrek ik naar mijn werk, om dat te doen wat van huis uit toch niet goed kan. En dat is geen probleem, kantoor voor mezelf, weinig risico, weinig contact. Belangrijk om nu niet in zak en as te zitten, maar kijken wat kan, wat noodzakelijk is en wat wenselijk is. Om als dit alles voorbij is, voortvarend door te starten, zodat de schade zo mogelijk beperkt blijft.
Ik voel me dankbaar omdat er geen direct zware zieken in mijn omgeving zijn, maar ik voel me ongerust omdat dat over een uur anders kan zijn. Ik kan wel stoer doen, hoewel ik niet bang ben, ben ik op dit moment zeker ook niet stoer.
Wat oogt als een gewone woensdag, is schijn, niets is op moment gewoon. Ik wens iedereen wijsheid toe, in welke omstandigheid dan ook.
