vakantie vroeger en nu…

Ik denk dat ik al op leeftijd begin te raken omdat ik het steeds vaker heb over vroeger. En dan vooral de afweging, was dat wat vroeger was nu wel of niet beter? Of is er geen beter en geen slechter?  Tijdens mijn vakantie komt dat extra voorbij. Enerzijds, ik heb tijd om te mijmeren, anderzijds zijn de verschillen zo groot. Alleen al de grens overgaan, je paspoort laten zien aan die douanier die je streng aankeek. Vooraf zorgen dat je dat buitenlands geld had, en cheques mee die weken later afgeschreven werden. Naar huis bellen moest in een telefooncel, met het nodige kleingeld, en meestal niet zo geweldig verstaanbaar. Wat er te doen was, daarvan was je afhankelijk van de informatie bij de receptie, of je had een boek uit de bibliotheek mee. Overigens bestond het grootste gedeelte van de bagage uit boeken.  Maar toen kreeg je op de luchthaven wel normaal bestek, en kon dat flesje water gewoon mee, en ook die nagelknipper. En hoefde je voor je koffer niet extra te betalen. Maar vliegen, dat was toen ook wel erg duur.

Terug naar huis gaan was ook weer spannend, weer langs die douane, maar wat trof je thuis aan, wat was er in je omgeving gebeurd, wat in je land, wat in de wereld? Waren je kaarten aangekomen? En wat voor post lag er op je te wachten? Wat later, welke mails zouden er binnen vallen wanneer je na weken je computer weer eens aanzette? Enne, dat laatste buitenlandsgeld, dat was ook spannend, was het nog genoeg? Overhouden was ook niet slim.

Van dat alles is niet veel meer terug te vinden. Jawel nog wel ooit dat buitenlandsgeld, maar dan moet je al buiten de Eurozone reizen. Er ligt ook wel een stapel kranten te wachten, en niet te vergeten reclame folders. Maar echte verrassingen zijn er niet meer.  En toch, voelt het spannend thuis komen, want wat heeft de tuin gedaan, hard gegroeid?  En ons kleinkind, gaat ook wel hard. En wat heerlijk om weer in je eigen huis te zijn. Alleen,  veel van bovengenoemde items, die zijn weggenomen, we zijn op de hoogte van alles, we hebben de mails gezien en de e-reader past bijna in een binnenzak en bellen, alsof je 10 meter verder op zit en de kosten vallen binnen bepaalde grenzen ook mee. En anders toch via whatsapp, want hoever je zit, wifi is er wel te vinden. Makkelijker dan vroeger een telefooncel.
Voor de totale onthaasting schijnt dit alles toch niet zo goed te zijn. Het echte loslaten van werk en privé een 2-3 weken lang dat lukt niet zo goed meer. Ik vraag me wel eens af hoe vroeger geweest moest zijn als een dierbare lange tijd weg ging. Je hoorde niets. Maar misschien is dat nu wel erger: iemand die lange tijd weg gaat en je hoort niets. Want nu kan het wel, niets laten horen, niet op de hoogte zijn is een keuze, en vroeger..dan dacht je daar niet over na. De middelen waren er niet…
De mogelijkheden van nu, geven ook voordelen. Alleen al het genot van de hoeveelheid boeken op mijn e-reader en het stiekem wat groter zetten van het lettertype, want, ik ga toch niet toegeven dat ik wel wat op leeftijd begin te raken…

Vroeger

Bladwijzer de permalink.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *