Reflecteren in golfjes

Een van mijn grootste ontspanningsmomenten is het bos in gaan, met hond en meestal een grote of kleine camera. Reflecteren zoals de spreuk aangeef ontstaat meestal ongewild vanzelf, gedachten vliegen door mijn hoofd: werk, wereldpolitiek, gemeentepolitiek. Fotoshoots die ik heb gedaan, mensen die ik ontmoet heb, dingen die ik gedaan heb of had moeten doen. Maar op enig moment laat ik dat alles los, en dat gaat snel, ik loop in het bos en geniet van dat wat daar is. 

Soms moet ik even die knop bewust aanzetten, omdat er zoveel door mijn hoofd spookt. In het hier en nu zijn, niet anders als horen en zien, voelen en ruiken wat er is. Wanneer ik dat niet doe, loopt ik als een kip zonder kop door dat bos, heb ik niets gezien en van alles be- en gedacht, maar vanuit een gespannen energie. Er is zoveel te zien, te ruiken, soms even voelen. En vaak, eigenlijk altijd zie ik dingen die ik op de foto wil zetten. Omdat het zo bijzonder is, dat ene blad daar, dat beestje, of misschien wel een groot beest.  De hond wandelt mee, kent me stopt waar ik stap en weet….ze is even bezig. En vaak is hij zelf even model. En dat reflecteren, geeft vaak zo ongelooflijk mooie beelden, als het water stil is en je ziet die bomen in het oneindige verdwijnen, de spiegeling van de zon (als die er is…), van ander mooie dingen.
Ik zette het gisteren op facebook: Ik vergeet de tijd, ik vergeet te eten, ga van het één naar het ander. Haal capriolen uit om iets vast te leggen, om dan mezelf af te vragen hoe ik weer terugkom. Nu het weer langer licht is, doe ik dit paar keer per week. Een avond geen vergadering o.i.d., hop, hond mee, camera mee, en weg.


En het reflecteren volgt dan vanzelf weer, doordat mijn hoofd gevuld werd met bos zaken ontstaat er ruimte, voor gedachten, ideeën en denk ik eens kritisch met en over mezelf. Maar nu vanuit een veel meer ontspannen energie. En dat zorgt voor creativiteit, en behalve reflecteren ook relativeren. Dat voor mij af en toe heel belangrijk is te doen.

En wat ben ik gezegend dat ik niet ver hoef te gaan en het hoeft ook niet lang. Na zo’n wandeling ben ik meestal gewoon een happy mens. (en een enkele keer ga ik wel wat verder zoals onderstaande foto laat zien 🙂 )

Bladwijzer de permalink.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *