Eén gebeurtenis, twee verhalen..

Ze wordt wakker, later want vandaag hoeft ze in de ochtend niet te werken. En ze heeft zichzelf verplicht om dan met een hond te gaan wandelen.  Ze gluurt door het raam en ziet de donkere wolken. Als het maar droog blijft. In de badkamer ziet ze zichzelf in de spiegel, wat een drama. Intussen bedenkt ze naar welke bossen ze zal gaan, verschillende plekken komen voorbij maar de meeste kunnen niet want de hond springt overal  waar maar een beetje water in staat in. Kroonven dan maar. Oude kleren aan, plu mee want het zal wel gaan regenen. Het is raar weer, harde wind,  dan weer te warm door de zon dan weer te koud als de zon weg is.  De hond rent weer met allerlei stokken. Als er maar niets gebeurt, van de week zag ze nog een foto van een hond met zo’n stok achter in zijn keel, schijnt helemaal niet goed te zijn. En natuurlijk springt hij weer in iedere vieze plas, gatver wat ziet dat beest eruit.  Ze komt een boer tegen in de tractor. Tjee, als er maar niets gebeurt, straks moet hij wat van haar.  Je hoort  ook zo’n rare verhalen. En dan nog die hardloper.  Vrouw alleen in het bos het is ook niets.  En zelf kan ze niet meer hardlopen. Frustrerend hoor.  Ze hoort de snelweg, wind staat de verkeerde richting op. De hond zwemt in het ven. Als er maar geen troep op de bodem ligt waaraan hij zich bezeert. Maar snel verder gaan.  Terug in de auto merkt ze dat de hond stinkt naar het bos en het water. Thuis voelt ze dat ze moe is, haar benen doen zeer.  Toch te veel gedaan. Als ze de dag maar doorkomt.

Ze wordt wakker, later dan anders, het is immers dinsdag en dan is ze in de ochtend vrij. En sinds enige tijd gaat ze dan met één van de honden naar het bos voor de broodnodige beweging. Ze gluurt door de gordijnen en ziet een glimpje zon, mmm, niet verkeerd. Wanneer ze in de badkamer staat ziet ze zichzelf in de spiegel en schiet in de lach. Ja, douchen moet echt even, want haar haar staat recht op haar hoofd.  Ze bedenkt intussen, welke bossen deze keer..?   De labrador mag mee en die zwemt graag: Kroonven dus.
Als snel heeft ze een oude broek aan, trui, neemt de paraplu mee en rijdt naar het bos. Het is heerlijk weer, niet te warm, niet te koud, lekker de wind door haren en droog, zelfs af en toe de zon.
De hond is helemaal gelukkig met iedere plas en stok die hij tegenkomt.
Tijdens de wandeling komt ze een boer tegen, en vriendelijk zwaait ze naar hem, en ook nog een hardloper. Wauw, soms wilde ze dat ze dat zelf zo kon. Maar het is al fijn dat ze zo’n eind in het bos kan wandelen. De vogels zingen voluit. Wat wonen we toch in een mooi land. De hond heeft ook echt feest wanneer ze bij het ven komen, je moet je wel gelukkig voelen met zo’n bij beest om je heen.  Terug in de auto ruikt ze het bos nog met die natte doerak achterin.  En thuis, moe maar voldaan zet ze een heerlijk kopje verse muntthee, klaar voor de dag…

En de hond….die heeft maar één verhaal..

Quanto

Bladwijzer de permalink.

4 reacties op Eén gebeurtenis, twee verhalen..

  1. Patricia Mols zeggen:

    Laten we ervoor zorgen dat ons glas half-vol is…..dat is zoveel fijner!! Mooi voorbeeld Diana!

  2. Toos zeggen:

    Ja, zo heeft alles twee kanten; maar we blijven naar de positieve kant kijken nietwaar???? Leuk verhaal 🙂

  3. Anita Floren zeggen:

    Wat een gave tekst, Diana.
    Het is maar net hoe je tegen alles aankijkt.
    Ik ga hem in mijn gedachten meenemen! Groetjes,
    Anita

  4. Regula Schlaefli zeggen:

    Doet me gelijk denken aan dit gedicht van Rumi:
    “Mens-zijn is een herberg,
    Elke ochtend arriveert er een ander,
    Een vreugde, een depressie, een laagheid,
    Een moment van bewustzijn daagt op
    Als een onverwachte bezoeker.
    Verwelkom en vermaak ze allen!
    Behandel iedere gast met eerbied,
    Al is het een schare verdriet
    Die je huis heftig
    Van zijn meubilair ontdoet.
    Misschien ruimen ze je huis leeg
    Voor een nieuwe verrukking,
    De donkere gedachte,
    De schaamte,
    De boosaardigheid.
    Treedt ze met een lach, bij de deur, tegemoet
    En noodt ze binnen.
    Wees dankbaar voor wie er komt;
    Ieder van hen is immers gezonden
    Als een leidsman(vrouwe)
    Van boven.”
    Met welke ‘deelpersonen’ heb ik te maken bij het wakker worden en even daarna, welke haal ik bewust meer naar voren nadat ik ze begroet (herkend en erkend) heb, en welke wil ik een toontje lager laten zingen?
    Jouw verhaal is zo herkenbaar. En heel soms is mijn glas meer halfleeg dan halfvol, en dat voel ik dan ook heel bewust en besef dat ik een keuze heb.
    Altijd alleen maar positief omdat het ‘eigenlijk zou moeten’ red ik niet.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *