De herders van de kerk

Vroeger was de kerk een belangrijk onderdeel in mijn leven, het zat in mijn opvoeding, iedere zondag naar de kerk, communie doen, vormsel, het hoorde er gewoon bij.   De kerk bleef erg belangrijk,  veel te jong woonde ik samen met een veel oudere man.  Maar deze man was koster van de kerk, dirigent van het jeugdkoor. En blijkbaar mogen dan dingen die een andere man in zijn positie niet voor elkaar gekregen had. Daardoor maakte ik veel mee in de kerk, ik deed de kosterswerkzaamheden, van huwelijk, tot uitvaart, tot een normale viering, ik wist wat er moest gebeuren. Hoogte punten vond ik de lampen vervangen in de kerk, of de klok verzetten met zomer- en wintertijd. Ik zat in die tijd ook als jongere bij het kerkbestuur, schreef in het kerkblaadje en zelfs in het bisdomblad. Dat ik in een zeer ongezonde relatie zat, zag niemand dat?  Dat ik doodongelukkig was, merkte niemand dat? Ik woonde daar van mijn 16 tot mijn 21e.  Later ben ik voor de kerk getrouwd heb ik mijn kinderen laten dopen, communie laten doen en ook het vormsel.  Misschien niet zo’n diepdoordachte keuzes, ingegeven door opvoeding en het niet teleur willen stellen van onze ouders. Nu is er veel veranderd. Ik ben meer na gaan denken over het leven, hier en nu, en wat straks erna. De kerk is niet meer zo vanzelfsprekend. Maar de ergernis die ontstaat is vooral toch door het gedrag van individuen. Een pastoor die de dienst uitmaakt, onpopulaire maatregelen neemt en blijkbaar heeft hij nog altijd die macht. En blijkbaar onder mom van de kerk accepteren we dat. Waarschijnlijk heeft het verhaal zoals het hier in het dorp afspeelt twee kanten, maar zelfs dan nog. Hoe is het mogelijk? Waar zijn de menselijke pastoors die vanuit passie voor hun kudde het vak uitoefenen. Voor mij is het voorbij, ik ben wijzer geworden, ik heb gelezen, en de kerk zoals die was is het niet voor mij. Net zo min als ik in een hemel geloof zoals dat beeld geschetst wordt van die hemel. (ik geloof wel dat er meer is tussen hemel en aarde).  Maar er zijn nog mensen voor wie het wel belangrijk is, dat die herder van de kerk er voor hen is. Maar het beeld van die herder is wel heel anders dan de praktijk. Ik geloof zeker dat de pastoors het niet makkelijk hebben in deze tijd, maar groot deel doen ze toch zichzelf aan.
Ik hoop dat voor de groep gelovigen die er over is, snel juiste herders komen, zodat ze hoop en vertrouwen uit het geloof kunnen halen en niet steeds teleurgestelde worden. (en waarschijnlijk zijn er beste plaatsen waar wel goede herders zitten!)

Een echte herder, in weer en wind bij zijn kudde!

Een echte herder, in weer en wind bij zijn kudde!

Bladwijzer de permalink.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *