Op de radio hoorde ik een reportage over Casanova. Over hem werd gezegd: “Hij was een meester in het verwennen van zichzelf”
En in eerste instantie dacht ik: wauw, dat is toch mooi als je dat bereikt in je leven: Een meester zijn in het jezelf verwennen.
Dat door dit meesterschap van Casanova veel mensen benadeeld werden drong nog niet zo tot mij door. De uitdrukking: “Hij is een echte Casanova” ken ik wel, een vrouwenverleider… Grappige is dat dat wel meeviel, in vergelijking met anderen van zijn tijd. Hij was met zo’n 168 vrouwen gehad te hebben een middenmoot. Maar doordat zijn memoires in periode later uitkwam, waarin men juist weer preuts was, kreeg hij die naam.
Maar een meester zijn in jezelf verwennen, dat klinkt voor mij toch echt als muziek in de oren. Alleen zonder dat anderen daar benadeeld door worden. Van Casanova kwam het voorbeeld voorbij dat een rijke alleenstaande dame opzoek was naar onsterfelijkheid. Hij gaf haar aan dat hij dat voor haar kon vinden, en leefde 6 jaar op haar zak, om haar vervolgens ontgoocheld achter te laten, onsterfelijkheid bestaat niet. En ik moet glimlachen, vroeg zij hier dan niet een beetje om? Casanova had een vrije geest, een vrij leven, leefde op het randje, manipuleerde, bedroog, geen vast woonadres, reisde door heel Europa, zat nogal eens in de gevangenis en omschreven als een meester in het zichzelf verwennen.
Maar wat is voor mij een Meester zijn in mezelf verwennen? Dat is belangrijk te ontdekken. Wat versta ik daar onder? En mag dat dan of vind ik het egoïstisch? Heb ik een vrije geest, een vrij leven? Hoe zou het zijn als bij mijn afscheid van het leven gezegd wordt: Diana, Diana was een meester in het zichzelf verwennen! En dat bleek uit: en dan komt de opsomming van dingen die voor mij belangrijk zijn in mijn leven. Mijn gezin, mijn hond, ik wordt gelukkig van in de natuur zijn en dat op foto vast te leggen. Ik vind zingen fijn. Ik kan genieten van massage. En ik zorg er ook voor dat ik daar tijd voor heb. Maar ik verwen mezelf ook door werk te doen dat ik (meestal) leuk vind. Door op mijn manier zin en betekenis in mijn leven te vinden. Vrije geest, vrij leven, kan ik daar ja opzeggen ? Wil ik dat?
Natuurlijk heb ik nog een weg te gaan daarin. Ik worstel regelmatig met die thema’s. Maar voor mij is die uitdrukking: Een meester zijn in mezelf verwennen, een signaal geweest, nee het draait in mijn leven niet alleen om ikke, juist niet. Maar als ik in staat ben goed voor mezelf te zorgen, mezelf te verwennen en vrij te zijn, dan kan ik er ook zijn voor anderen!
