Onvoorwaardelijk?

Onlangs hoorde ik op radio1 een reportage van een ouder stel die al jaren goed werk deden voor een “verwegiestanland”. Ze verzamelden kleding en geld en ging dat samen daar heen brengen. Dat deden ze  al heel veel jaren. En natuurlijk belangeloos, onvoorwaardelijk. Nu ben ik altijd erg alert als ik hoor dat mensen iets onvoorwaardelijk doen, want daar geloof ik niet in. En toen ik de man hoorde vertellen: maar we voeden ze ook op, met onze waarden en normen, toen ging het al wat kriebelen. En toen de vrouw zei: ze zijn zo dankbaar, gingen mijn nekharen overeind staan. Het was vooral de intonatie waarmee ze dat zei. Daar sprak zo de hunkering naar bewonderd willen worden dat ik me verwonderd afvroeg: hoezo onvoorwaardelijk?
En is daar dan iets mis mee? Achnee helemaal niet, want waarschijnlijk verrichten ze daar ook serieus goed werk. Maar ik denk dat een mens gelukkiger wordt als hij beseft waarom hij doet wat hij doet. Als deze vrouw beseft dat ze doet om haar eigen behoefte in te vullen en daar vrede mee heeft,  dan denk ik dat ze meer rust en geluk vindt en authentieker haar hulp kan verlenen.  Ik denk dat ze anders blijft zoeken naar die invulling en steeds verder gaat in haar goededoelen werk , zover dat ze haar eigen grenzen overgaat en misschien ook wel de grenzen van de mensen aan wie ze de hulp verleent en dat er onvrede ontstaat.
Ik geloof niet in onvoorwaardelijkheid, jawel het bestaat wel,  heel puur tussen kinderen en hun ouders. Het oergevoel dat aangeboord wordt bij jou als ouder als er iets met je kind is, is onvoorwaardelijk en ongelooflijk sterk. En misschien zijn er nog wel een paar momenten van onvoorwaardelijkheid.  Maar over het algemeen doen we iets niet zonder reden, zonder er iets voor terug te willen ontvangen. Werken is duidelijk:  ik werk voor jou en jij betaalt mij daarvoor.  Maar vaak onbewust, juist in het vrijwilligerswerk is dat wat we terug willen ontvangen vaag en onduidelijk. Denken we dat het er niet is, dat we dat echt vanuit onvoorwaardelijkheid doen.  En het is logisch,  en niet erg.  Maar het maakt dat wat je doet veel waardevoller als je weet welke behoefte je wilt vullen. Wanneer je dat beseft en duidelijk krijgt dan heb je die invulling niet of minder nodig en dat wat je doet wordt puurder, kun je op een andere manier echt van genieten.
Misschien denk je als je dit leest,  wat maakt het uit, ik ben tevreden, ik hoef niet te weten waarom ik doe wat ik doe. En misschien denk je: verdorie dat klopt, dat wat ik doe ik om…….  Als je dat laatste ervaart zul je merken dat je een rijker mens wordt.  Dichter bij jezelf komt. En dit laatste is wat ik je in 2016 toewens: dichter bij jezelf komen!

DSC_0063

Bladwijzer de permalink.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *