Niet meer weten of het nu zondag, maandag of dinsdag is. Toch weer teveel gegeten en misschien ook wel gedronken. Samen eten, of alleen? Fijne herinneringen of mag kerst voor jou gestolen worden? Hoe je er ook instaat, je kan er niet omheen. Immers de mailbox puilt uit met goedbedoelde kerstwensen. Met een druk op de knop heb je 10-100-misschien wel 1000 of meer mensen bereikt. Het word je zo makkelijk gemaakt. Zo ook in de supermarkt, kant en klaar luxe maattijden of uitgebreide beschrijvingen hoe je het dan toch het beste zelf kan doen.
Met het koor waar ik in zing, zongen we eerste kerstdag en in een verpleeghuis. Gelukkig was ik daar al eerder geweest en wist ik wat ik te verwachten had aan bewoners. Ik ken dat niet, mijn ouders hebben nooit in een dergelijke instelling gewoond. En ik zie een aantal mensen meezingen met de bekende liederen van vroeger. Liederen die ik nog uit mijn hoofd ken, die mijn kinderen niet meer kennen, laat staan mijn kleindochter later als ze groot is. Sterft dit uit? Zoals wij daar een dienst opluisterden.? Wat komt ervoor terug?
Het nieuws gaat over een vermoorde vrouw, over ene politicus die een zakje pistache pinda’s weggooit . En ik vraag me af, wat vind ik nu van kerst? De dagen worden vanaf nu weer wat langer, daar ben ik blij mee. Ik vraag me af of ik iets met goede voornemens zal doen. Ik weet uit ervaring dat dit eigenlijk niet het goede moment is. Anderzijds het is ook een bezinningsperiode. Dus ons pensioen maar eens bekeken. Oeps, oke, eerste goede voornemen: dat eens goed op een rijtje zetten en met iemand van verstand van zaken eens bespreken. En intussen ontstaat er een to do lijstje voor komende werkweek, dit moet nog dat moet nog, en zus en zo. De kans op vergeten tijdens dit soort dagen gebeurt zo makkelijk.
En dan denk ik dat ik nog een blog wil schrijven over die kerstboodschappen die mijn mailbox in komen. Hoe serieus kan ik het nemen als iemand voor die weg kiest en misschien wel tig-adressen tegelijk die zelfde liefdevolle boodschap stuurt. Of facebook dan. En eigenlijk denk ik dus: ik wil persoonlijke (kerst-)aandacht. Ik wil weten dat jouw boodschap voor mij en mij alleen is. Oei, wat egoïstisch van mij, toch? Waarom gun ik al die andere mensen niet ook de wens van die fijne feestdagen? Natuurlijk gun ik iedereen fijne feestdagen, maar het is zo een bodemloze put geworden, gooit het er maar in , en kijk maar bij wie die goede wensen terecht komen. Daardoor krijg ik er binnen van mensen die ik niet of nauwelijks ken, maar loop ik ook het risico de serieuze die via deze weg binnenkomt te missen. (want ja een mail kan ook heel persoonlijke boodschap bevatten)
Eigenlijk vind ik kerstdagen best verwarrend, ik vind van alles, vind dat ik dat niet moet vinden en niet moet zeuren, bezin mezelf over wat geweest en wat komen gaat, maar wanneer de pensioenplanning voorbij komt word ik onrustig, hebben we het wel goed gegaan. Ik wil niet zover vooruit plannen, bij de dag leven, maar daar kan je dan weer spijt van krijgen. Terwijl spijt een zinloze emotie is, het is voorbij en kunt er niets meer aan veranderen. Maar nu kan ik dat nog wel, maar… Gelukkig kan ik komende 3 dagen gewoon werken, voorraad tellen, mijn to do list afwerken. En dan uiteindelijk weer te concluderen, dat wanneer we een week verder zijn, de eerste werkdag van 2018 er alweer opzit, er gewoon weinig veranderd is, en ik nog steeds naar mijn pensioenvoorziening moet kijken.
