Gewoon

Eigenlijk ben ik maar heel gewoon, ik heb wel eens gedacht dat dat anders is, maar dat is niet zo. Hoe ik dat weet? Eigenlijk heel simpel, iedere week staan er in de Libelle een aantal kreten genoemd en daarin wordt aangegeven hoeveel % daar ja of hoeveel % daar nee tegen zegt. En ik kijk dan altijd voor mijzelf wat het bij mij zou zijn, ja of nee. En eigenlijk scoor ik  meestal wel gemiddeld. Nu is dat niet zo moeilijk, want percentages liggen niet extreem ver uit elkaar, voor een willekeurige week die ik nu voor me heb liggen is de meest extreme 31-69%  Dus in het “slechtste” geval is het toch nog bijna 1 op 3. Dus toch nog veel, vind ik. De stelling was Kamperen bij de boer, 31% zegt ja, 69% zegt nee, ik hoor wel bij de minderheid, want ik zeg ja. Tenminste sinds we weer een camper hebben, voor “echte” kampeerders is dat misschien niet echt kamperen.  Ik bedenk dat het wel heel subjectief is, want hoe lees ik de stelling, en vanuit welk perspectief geef ik het antwoord. Een andere van die week was: traprenovatie. Het was dat er een foto bijstond, van een vaste trap in een huis, anders had daar de verwarring al kunnen ontstaan. Nou ik zeg dus nee, en zo 62% met mij.  Waarom: simpel weg dat ding hoeft niet gerenoveerd te worden, dus geen haar op mijn hoofd die daarmee bezig was.  Maar toch zo iedere week dit bekijkend kan ik niet anders concluderen dat ik een gewoon mens ben. En dat is lastig, want gewoon associeer ik met saai. Gewone mensen zijn saaie mensen, de grijze massa, de ….?  Ik heb dus een behoorlijk oordeel zitten op dat wat ik zelf blijk te zijn. En eigenlijk geloof ik niet eens in gewone mensen. Volgens mij is iedereen op zijn of haar manier bijzonder. Ik kijk naar het lijstje….ik weet niet eens wie ze laten antwoorden, mannen en vrouwen of alleen lezeressen van de Libelle?
Ik stop met het oordelen, veroordelen. Ik ga die kolom weer gebruiken waar ik het altijd voor gebruikte, me verbazen over de dingen die daar genoemd worden en de percentages ja’s en nee’s. En soms nadenken over iets waar ik helemaal niet mee bezig was, want neem nu onze trap, zouden we toch niet…  En niet me laten verleiden tot dieper nadenken of de zin en de onzin ervan. Het gebruiken waarvoor die Libelle bedoeld is, ontspannen, even iets anders lezen/kijken.  En die kolom ? Achter iedere ja en nee zit een bijzonder persoon met een unieke reden om ja of nee te zeggen. Dat is waar ik in geloof.

Een gewone boom

Een gewone boom, maar ook zo bijzonder

Bladwijzer de permalink.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *