Vandaag hoorde ik een discussie op radio 1 over dat we meer moeten gaan werken. Meer uren. Daar waren natuurlijk wat voor en tegenstanders aan het woord. Ging over vrouwen die nog altijd niet economisch onafhankelijk zijn, over het verschil in uren dat we per jaar werken t.o.v. andere landen. En steeds hoorde ik terug, als we welvaart willen behouden, we meer uren moeten werken.
Volgens mij is de doelstelling om meer uren te werken om welvaart te behouden compleet de verkeerde. Wat is welvaart waard wanneer je iedere dag met tegenzin naar je werk gaat? Dan ontstaat de behoefte om minder uren te werken en dat op te vullen met leuke dingen. Dan hebben we compensatie nodig.
Maar als leuke dingen nu betaald werk is? Is dat nu zo’n illusie die ik heb?
Als werken gewoon leuk is (grotendeels dan toch) dan schieten uren voorbij, heb je geen behoefte om tijd vrij te maken voor leuke dingen, want je bent al met leuke dingen bezig.
Passie en plezier in werk en leven is al lang mijn motto, en ik geloof nog altijd dat dat haalbaar moet zijn. Maar dat moet je er wel zelf van maken.
Welvaart behouden doordat vrouwen meer uren gaan werken klopt wel als je dat vanuit een bepaalde hoek bekijkt. Punt alleen is dat welvaart voor een aantal mensen een andere betekenis heeft. Meer werken betekent een hoger inkomen en dus meer te besteden en meer belastinggeld voor de overheid. Daardoor kan de overheid meer geld uitgeven. Als je het zo bekijkt dan klopt dat. Minder werken betekent meer vrije tijd en dat levert minder inkomen op. Maar dat betekent niet dat iemand dat niet als meer welvaart ervaart. Ik zou meer inzetten op flexibiliteit van werk en efficiënt werken. Iedereen heeft 168 uur in de week. Hoe je die inzet is ieder zijn keuze.
Hi Ely, dat het klopt meer werken, meer welvaart ben ik eens, flexibel en efficiënt is zeker een goed uitgangspunt. Waar het voor mij om draait dat ik er moeite meer heb dat mensen hun jaren, weken, dagen aftellen naar hun pensioen, dat op maandag al afgeteld wordt naar het weekend. Werk is meer dan zorgen voor inkomsten en daarmee bepaalde welvaart. Werk heeft alles te maken met zingeving, persoonlijke ontwikkeling en moet goed zijn en kloppen op 3 niveaus, micro, meso en macro, moet goed zijn voor jezelf, je directe omgeving en het groter geheel. Mensen die na hun pensioen doorgaan niet omdat het moet, maar omdat ze hun werk leuk vinden, dat is voor mij waar het in je werkzame leven omdraait. Niet het langer werken op zich, maar het plezier hebben in je werk. Ik ben in mijn coaching trajecten (te)veel mensen tegen gekomen die met tegenzin naar hun werk gaan, Dat is niet gezond. En dat kan de overheid je niet geven, daar kan je werkgever niet voor zorgen, daar ben je zelf verantwoordelijk voor. En ik weet dat het moed vraagt om in de spiegel te kijken en te ontdekken waar je nu echt blij van wordt, waar jouw talenten liggen en beslissingen nemen. Ik ben er ook tegen gekomen die met passie en plezier werk deden waar ik niet aan moet denken. Dat heeft me verwonderd en mijn ogen geopend. Overigens begreep ik op de radio dat we er met jou 168 uur niet komen 🙂