Zielsgelukkig

Een tijdje terug gebruikte in mijn blog het woord zielsgelukkig. En terwijl ik dat schreef dacht ik, wat is dat zielsgelukkig? En dat antwoord was simpel: wanneer mijn ziel gelukkig is. De uitleg is simpel, maar is de praktijk wel zo simpel? Het bleef me bezighouden, zielsgelukkig, toch heel wat anders dan dolgelukkig, en ook anders dan “gewoon” gelukkig. Zielsongelukkig gebruiken we niet zo vaak, dan is het vaker doodongelukkig. Z i e l s g e l u k k i g. Hoe mooi is dat? Los van wat jij of ik onder ziel verstaan is zielsgelukkig iets diepgaands, een diepgaand geluk. Heel anders dan dolgelukkig wat ook erg fijn kan zijn.  Ik heb er veel over nagedacht en steeds dacht ik, wanneer ik voelde ik me vandaag zielsgelukkig ofwel was mijn ziel gelukkig. En dan zit dat in kleine dingen, vandaag liep thuisgekomen van mijn werk de tuin in, en ik rook mijn rozen, heerlijk, en dat is dan een zielsgelukkig momentje.  Gisteravond had ik een ontmoeting met een lieve dierbare vriend, dan voel ik me zielsgelukkig. Maar ook wanneer ik door het bos loop (dat stukje benoemde ik de blog hierboven vermeld) dan voel ik me zielsgelukkig en als ik dan later mijn foto’s terug kijk die ik gemaakt heb dan kan ik dat gevoel weer makkelijk terughalen. Tijdens een knuffel of vrijpartij, kan ik me zielsgelukkig voelen.  Als ik onze hond Quanto gekke streken uit zie halen, als onze andere hond Reza haar knuffels komt halen.  Zielsgelukkig zit voor mij in rustmomenten. In de hectiek van de dag laat ik dat gevoel niet tot me komen.  Doodongelukkig zou ik me gaan voelen wanneer ik die geluk momenten helemaal niet meer tot me zou laten komen. Dan maak ik mijn ziel dood, monddood misschien.  Een gelukkig ziel zorgt er voor mij voor dat mijn accu oplaadt, dat ik geniet, dat ik blij ben.  En dat sluipt er vaak in, dingen doen waar je ongelukkig van wordt, te veel of verkeerd eten, werk hebben dat je met tegenzin doet, relatie waar je je ongelukkig in voelt,  allemaal lagen en blokkades die de ziel bedekken waardoor het zielsgelukkig zijn niet meer voor komt.
Ik realiseerde me afgelopen periode dat ik  met mezelf aan het filosoferen was dat het wel iets heel bijzonders moois is, een gelukkige ziel. En dat het voor mij belangrijk is om ervoor te zorgen dat er iedere dag wel zo’n momentje voorbij mag komen. Dat ik daar de rust en tijd voor neem. Anderen kunnen je wel blij maken, of gelukkig, maar zielsgelukkig kun je alleen zelf voor zorgen, dat komt van binnenuit.  Het is belangrijk om zo veel mogelijk dingen die ik niet fijn vind op afstand te houden, want dat maakt uiteindelijk doodongelukkig. Dan zou ik afstompen. Misschien denk je, makkelijk gezegd, jij zit niet in mijn situatie. Het lukt me niet om zielsgelukkig te zijn. Dan hoop ik dat je de tijd neemt om te zoeken waar jou ziel gelukkig van wordt, het zit in kleine, onverwachte subtiele dingen. Als je dat weer lukt, lukt het je ook om beter om te gaan met de dingen waar je niet gelukkig van wordt, werk verandering, werken aan je relatie, kortom je hebt weer de kracht en moed om zelf aan de het stuur van je leven te staan. Daarvoor is het volgens mij echt nodig om die zielsgelukkige momenten te ervaren, te koesteren en van te genieten.

Geluksmomentjes