Soms…

Soms denk ik, iedereen kan me gestolen worden, ik blijf vandaag in bed
soms denk ik, niemand houdt van mij
soms denk ik dat ik de wereld aan kan
soms denk ik dat ik iemand eens de waarheid zal zeggen
soms denk ik dat ik niets goed doe
soms denk ik dat het me allemaal niet lukt
soms denk ik dat ik een anonieme brief ga sturen en het daar wel in vertel
soms denk ik dat het me allemaal niet meer interesseert
soms wil ik niet meer op mijn gezondheid letten
soms denk ik dat ik dat allemaal voor niets doe
soms denk ik wat is het voor een wereld waarin we leven
soms denk ik wat wil ik
soms denk ik dat het niet goed met me gaat
soms denk ik …
Tjeetje wat kunnen mijn gedachten soms met mij aan de haal gaan. Gelukkig zijn mijn gedachten maar momenten die voorbij gaan. Dat wat ik denk maakt plaats voor iets anders, positievere gedachten en insteek. En wanneer een negatieve gedachte toch “te groot” of  “te serieus” is geworden, dan is er werk aan de winkel. Er zijn verschillende methodieken voor; RET; waarbij je onderzoekt of je gedachten wel waar zijn (en er dan achter komt dat e meestal niet waar zijn) , of the work van Byron Katy, vragen die je jezelf stelt. Een gesprek met de negatieve deelpersoon in jou. Of gewoon een dosis gezond verstand, of een goede vriend of vriendin die je eens een spiegel voorhouden. (en er zijn vast nog meer methodieken te noemen).
En soms is het heel even lekker om in de doemscenario mee te gaan, en je even in een slachtofferrol te wentelen. Om inderdaad eens een keer in bed te blijven liggen. Het is dan nodig om juist daarna er weer uit te kunnen stappen en met een herladen accu verder te gaan. Het is voor iedereen anders.  Voor mijzelf geldt dat die gedachten meestal van korte duur zijn en plaats maken voor andere gedachten, en anders helpt het om wat te gaan doen, ik ga wandelen, schrijven of soms strijken, opruimen.
Maar soms denk ik dat er gewoon helemaal niets helpt…

Soms dobber je in je eentje