Oordelen

In openoog van afgelopen periode kwam ik de volgende tekst tegen:

Niet oordelen is een prachtig ideaal. Maar hoe pak je dat aan? En word je geen saaie, kleurloze figuur als je nergens meer een oordeel over hebt?

En in dezelfde week kwam deze voorbij op de coachingskalender:

Een van de hardnekkigste oordelen is de uitspraak ‘ik vind dat je te snel oordeelt’

In mijn opleiding tot therapeut werd vooral ook benadrukt dat je niet mocht oordelen, en zeker dingen niet gek vinden. Want met zo’n houding kun je niet open staan voor de cliënt, kan die niet open zijn over dingen in zijn leven waar hij zich misschien voor schaamt, zich schuldig over voelt of een andere reden.

En ik moet zeggen ik heb in mijn leven al veel gekke dingen meegemaakt, dus wat mensen mij toevertrouwen, ik sta niet zo snel raar te kijken. Maar dat ik nu oordeelloos ben, nee dat niet. Maar ik tracht de ander wel te begrijpen. En eigenlijk hoeft zelf dat niet eens. Want tijdens een therapiesessie hoef ik het antwoord en het advies niet te geven, maar gaat erom dat ik mijn vragen zo stel, dat de client zijn eigen adviseur wordt.

In het dagelijks leven, tracht ik hetzelfde te doen. Ik wil niet oordelen, maar ik doe het wel. Maar ik tracht het ook te begrijpen. Maar er zijn nu eenmaal dingen die in de wereld gebeuren die ik absoluut niet begrijp. En daar heb ik niet alleen een oordeel over, maar ik veroordeel het ook.
En ik denk dat iedereen het weet waar ik het over heb, de aanslagen, het geweld. Er is in mijn ogen niets dat dat goed kan praten.

En oordelen, als ik samen met een vriendin over de onhebbelijkheden van onze partners ga hebben, dan blijft er niets van ze over (bij wijze van…zo erg is het ook weer niet). We roddelen wat af, we oordelen wat af. Om dan uiteindelijk tot de slotsom te komen dat we het zo slecht getroffen hebben.

En wist je dat jouw oordeel over de ander veel meer over jouzelf zegt dan over die ander. Of je nu positief of negatief oordeelt.
Wanneer je jezelf betrapt dat je erg veel over een bepaalde persoon oordeelt, dan is het goed eens te kijken wat de reden is dat die ander jou zo confronteert. Met bijvoorbeeld een methodiek als kernkwadranten kun je, je oordeel over die ander eens onderzoeken.

Kortom, een boeiend onderwerp: oordelen, daar zal het laatste nog niet over gezegd zijn!

 

Dieren zijn volgens mij oordeelloos, of vergis ik me?

Dieren zijn volgens mij oordeelloos, of vergis ik me?

Bladwijzer de permalink.

Één reactie op Oordelen

  1. Henri zeggen:

    We Oordelen en veroordelen wat af,
    het kan positief of negatief zijn en dat moet volgens mij gewoon kunnen.

Laat een antwoord achter aan Henri Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *