Niet alle raad is goud waard..

Ken je dat ook, dat je anderen mensen om raad vraagt. Raad om iets wel of niet te doen? En ken je dan ook dat gevoel dat die raad je eerder meer in de war brengt dan dat het je een oplossing brengt?
In de Libelle (vrouwenblad..) heb je een rubriek waar iemand een probleem inbrengt en lezeressen reageren dan met een advies en ook een professioneel iemand geeft een reactie.
Volgens mij als je de inbrenger van het probleem bent, ben je nog veel verder van huis. Want de adviezen liggen zo ver uiteen dat je dat volgens mij alleen maar verward.
Ik ken het verlangen dat je iets vraagt en dat je hoopt dat iemand je een pas klaar bruikbaar antwoord geeft. Maar dat bestaat niet. Want iedereen die het advies geeft heeft de eigen gekleurde bril op, gekleurd door ervaring of misschien juist een gebrek aan ervaring.  Je neemt je eigen waarden en normen mee, je eigen opvoeding je eigen blik op de wereld. Ik vraag me dan ook af wat het nut van die rubriek in de Libelle is?
Ik denk dat je bij vraagstukken best wel advies kunt vragen in je omgeving maar dat je uiteindelijk bij jezelf ten rade moet gaan. Wat adviseer je jezelf vanuit je eigen wijsheid, je eigen waarden en normen en ben je ten volle bereid de concquenties  van de keuze te aanvaarden?  Soms zijn condequenties en gevolgen  niet te overzien.
Ik merk zelf ook dat wanneer ik twijfel over iets ik het advies wat ik krijg onbewust manipuleer. Laatst twijfelde ik over het gaan volgen van een opleiding. Eigenlijk was ik best enthousiast en had ik al besloten op wat praktische dingen na. Iedereen met wie ik sprak was het met me eens.  Tot dat….ik een paar uur ging wandelen, met de hond en met mezelf.  En mezelf in alle eerlijkheid afvroeg waarom ik tot die keus was gekomen. En ik realiseerde me dat die keus me waarschijnlijk niet zou brengen wat ik wilde/wat ik verwachte. En ik besloot het niet te gaan doen. En ook weer was iedereen die ik sprak het met me eens . Dus zoals ik het breng, zo reageert mijn omgeving, die zelf het idee hebben mij van eerlijk advies te voorzien. Liegen ze? Nee hoor, het is werkelijk een oprecht advies. Alleen ingegeven door mijn enthousiasme voor mijn eigen keus.
Ik denk dat het daarom bij vraagstukken, groot of klein  belangrijk is eens eerlijk proberen te kijken, wat wil ik zelf echt. En zoals je de ander manipuleert, zo manipuleer je ook jezelf.  Het is ook best lastig om bij je eigen wijsheid te komen. Want die is weggestopt onder social wenselijk gedrag, onder verlangens naar bevestiging en waardering, onder van alles en nog wat.  Steeds jezelf de vraag stellen: wil ik dit echt, maakt me deze keuze echt gelukkig, of zitten er andere belangen door verweven?   En als je dan jezelf toch weer een keer voor de gek hebt gehouden, en je ontdekt dat, ben dan lief voor jezelf, glimlach, en ga verder. Het was een soort zelfbescherming en geen kwade opzet. En ongetwijfeld heeft de ervaring die je opgedaan hebt door deze keus je ook weer een stapje verder gebracht.

Volg je dit pad, of toch een ander?

Volg je dit pad, of toch een ander?

Bladwijzer de permalink.

Één reactie op Niet alle raad is goud waard..

  1. toosm zeggen:

    Volg vooral je hart……..

Laat een antwoord achter aan toosm Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *