Kijk ik anders?

Na alles wat er op dit moment weer gebeurd in de wereld vroeg ik mezelf af of dit mijn beeld veranderd? Met name denk ik nu anders over allochtonen, over mensen met een andere huidskleur, over daders/terroristen?  Bij de laatste twee gaat vaak de gedachte door mijn hoofd: het zal je kind maar zijn die dat op zijn geweten heeft. Wat is er mis dat mensen tot die daden komen? Evenals velen nooit zullen begrijpen hoe een meisje zich kan laten verleiden tot een loverboy, zo zal dit misschien ook nooit te begrijpen zijn. Het meisje zien we als slachtoffer, de terrorist als dader. Maar beiden kloppen niet. Maar kijk ik anders door dit alles?
Die overpeinzingen brengen mij terug naar vroeger, ik was 14 en ging aardbeien plukken van Eindhoven naar Mierlo, alleen op de fiets. Bij dat aardbeien plukken een vervelende ervaring met allochtone jongens, waar uiteindelijk een aanranding uit ontstond. Ik besef nu dat het ook veel met mijn houding te maken had; onzeker, blij met ieder beetje aandacht.  Dat ik de soorten aandacht verwarde, daar had de ander geen misbruik van mogen maken, maar ik heb ongetwijfeld verkeerde signalen gegeven. Het waren buitenlandse jongens. Ik ben door dat voorval niet bang geworden voor buitenlandse jongens. Later heb ik op de RPI gewerkt (Nu de Grote Beek), op de tbs afdeling zaten voornamelijk blanke mannen. Ben ik daardoor anders naar blanke mannen gaan kijken? Nee. Wat ik wel geleerd heb is naar gezichten kijken, naar de ogen. Wat zie ik daar. Blank, zwart, bruin, geel, daar kun je heel vaak veel aan aflezen.  Je ziet in de ogen boosheid, angst, vertrouwen, agressie, verwarring en nog veel meer. Ik ben daar wel op gaan (ver-) oordelen. Misschien vaak ook ten onrechte, maar wel los van rang, stand en kleur.
Ik hoop dat we ondanks alles wat er gebeurt we niet onze naaste medemens gaan veroordelen op zijn afkomst. Dat we ondanks alles ons niet laten leiden door angst.  En ik weet, ik heb makkelijk praten, het is voor mij is niet heel dichtbij gekomen.  Maar veranderingen ontstaan niet op 1 januari omdat het nieuwe jaar begonnen is, niet omdat je een bepaalde leeftijd hebt bereikt. Veranderingen ontstaan in en door ons zelf, positief en negatief. En ik hoop echt dat we ondanks de negatieve ervaringen kiezen voor het positieve!

Ogen zeggen veel..

Ogen zeggen veel..

Bladwijzer de permalink.

Één reactie op Kijk ik anders?

  1. Loek Knippels zeggen:

    Goed verhaal Diana.
    Ogen zeggen zoveel meer dan woorden.
    Je kunt in ogen verzuipen maar ook bang worden.
    Dan is het tijd om écht contact aan te gaan en te benoemen wat je ziet en de ander uit te nodigen daarop te reageren (niet ageren).
    We hebben SAMEN een SAMENLEVING opgebouwd waarin we SAMEN LEVEN en we moeten dan ook oppassen dat door de recente gebeurtenissen we niet afzakken naar SAMEN OVERLEVEN.

Laat een antwoord achter aan Loek Knippels Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *