Kampeerontwikkeling

We staan met onze camper op een mooie camping in Oosten van het land. Een camper is luxe kamperen, en wanneer onze zoon jaren terug niet naar Canada was gegaan hadden wij niet in deze camper gezeten. Ik hield nl. niet van kamperen.  Slechte ervaringen uit het verleden. Niet extreem slecht, maar genoeg om de keus van niet kamperen te maken. Als kind hadden wij een jaarplaats de Philipscamping in Someren. We hadden een prachtige tent. Maar ergens was het voor mij niet leuk. Mijn moeder was aan het poetsen en kon zich (zo denk ik nu) niet overgeven aan het leven op de camping. Ik vibreerde daar op mee en wist een ding, kamperen is niet leuk. Ik herinner me het donkere bos achter de camping, de koeien die door de boer gemolken werden en ik een pannetje melk ging halen. De toeter die aangekondigde dat de keuken van Philips het eten had gebracht. Dan gingen we in de rij om het eten op te halen. Soep die ik echt niet lekker vond.  Veel leuke herinneringen.  Maar ik vond geen aansluiting bij leeftijdgenoten, en ik kon me net als mijn moeder niet overgeven aan het leven op de camping.
Daarnaast had kamperen op latere leeftijd nog een ander euvel, mijn wederhelft met darmziekte wilde graag een toilette bij de hand, dat is lastig in een tent.  Dus kozen wij jaren voor een stacaravan op een camping. Eigen sanitair, toch op een camping, het was leuk!
Toen kwam Canada, oudste zoon ging stage lopen en wij op bezoek. Camper gehuurd, een complete vrachtwagen met alles er op eraan en erin. En ik ontdekte iets wat ik van mijzelf niet kende, ik vond kamperen wel leuk, en ik vond het niet erg om in de gemeenschappelijke douches te douchen. En natuurlijk is dit de luxe vorm, al proberen we die nog steeds basis in te vullen, geen t.v., de douche gebruiken we niet. Intussen hebben we onze 3e camper, de 1e was miskoop, kon de bult na Luik maar erg moeizaam nemen, de 2e hebben we met heel veel plezier gehad, met slechts 1 nadeel, een te kort bed, dat krampen veroorzaakte. Die we nu hebben is paleisje op wielen, zitten wat dingen in die we niet gebruiken, zoals een grote schotel en t.v., zelf had ik een maatje kleiner prima gevonden, maar deze kwam op ons pad en leek voor ons bestemd.  We zijn er mee op pad, we staan ergens 2 / 3 nachten en gaan verder, soms maar 15 km, soms honderden. Fietsen mee waarmee we de omgeving verkennen.


Met de douches heb ik nog altijd een haat-liefde verhouding. Muntjes, sleutels, euros, alles kom je tegen om een douche werkend te krijgen. Warm water, koud, stevige straal, pisstraaltje. Ik zie er altijd wat tegen op, maar als ik dan ben geweest, oh, wat heerlijk was het toch.

En dan deze ochtend: sta klaar, sleutel in het apparaat, tijd loopt af…geen water.. Alles bijeengepakt, andere douche….zelfde… bij de kranen geen water.. Alles weer aan en hop terug naar de camper. Bij die kranen…geen water.  Ik kom de campingbaas tegen: klopt er was even geen water, nu weer wel en net, net op dat moment stond ik in de douche.
Ik ga terug…heb heerlijk gedoucht, en nu kijken wat de dag brengt!

Bladwijzer de permalink.

Één reactie op Kampeerontwikkeling

  1. Nell Luijten zeggen:

    Geniet samen van de vakantie …

Laat een antwoord achter aan Nell Luijten Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *