Ik-chaos

Soms dan heb ik een periode waarin ik achter mezelf aanhol. Ik vind geen rust en ben opzoek naar dat wat die rust wel kan brengen. Ik zoek het in van alles en nog wat. Tenminste ik bedenk heel veel maar voer gelukkig niet alles uit. Internet ondersteunt die onrust ten volle. Want wat ik ook google, een echt antwoord komt er niet, alleen maar meer vragen en onrust. Wat zou me helpen ?  Een massage, een voetreflex, een goede coach, een dieet, ander werk, andere partner dan?  In zo’n periode twijfel ik ook aan alles. Doe ik het juiste werk, zit ik in de juiste relatie. Eet ik wel goed?  Over het laatste, ach dan eet ik dus juist niet goed, want als het toch allemaal niet meezit, waarom zou ik dan op mijn eetpatroon letten?  En als ik dan toch dingen eet die minder goed voor me zijn, dan voel ik me nog vermoeider, schuldiger, lelijker. Ik verlies tijd door computerspelletjes te doen die ik niet eens leuk vind. Eigenlijk ben ik dan gewoon heel zielig, lastig, vervelend, ongedurig en waarschijnlijk voor mijn omgeving niet te genieten. Daarnaast heeft niemand gelijk, alle goede bedoelingen komen niet aan.
En ik vrees dat ik hier niet meer uit ga komen.

CHAOSCHAOS

Ervaring heeft me intussen wijzer gemaakt, ik weet dat dit gevoel van zeer tijdelijke aard is. Dat het soms beter is om er maar even aan toe te geven,  dan te vechten. Want zolang ik er tegen vecht blijft  het aanwezig, maar als ik mezelf toesta even in dit gevoel onder te dompelen ontstaat als snel een tegenstroom. En dat is een natuurlijke stroom. Die vanzelf weer wil gaan doen wat goed voor me is, die vanzelf weer gaat genieten van de kleine dingen om mij heen.  Dan weet dat ik in de juiste relaties zit, het juiste werk doe en ook heel goed weet wat ik wel en niet moet eten.  Ik begrijp de goede bedoelingen van anderen en ik zie mijn eigen ongelijk en het gelijk van de ander. De zon is weer gaan schijnen.

Sommige zeggen dat het de hormonen zijn die mij als vrouw even helemaal uit evenwicht halen.  En wellicht speelt het mee. Maar misschien is het ook wel bedoeld om mij wakker te schudden en te laten ervaren dat het leven niet zo vanzelfsprekend is als ik zelfs soms denk.  En dan kan ik weer gelukkig worden van de zon die doorbreekt, mooie wolkenlucht, mooie muziek of wat dan ook. Kort gezegd, ik ben me dan weer bewust, van mezelf en mijn omgeving, weet het te waarderen en geniet ervan. En mocht er tegenslag zijn, dan kan ik daar, op een voor mij juiste manier, mee omgaan. En dit laatste is zeker niet onbelangrijk!

 

DSC_0060

 

Bladwijzer de permalink.

4 reacties op Ik-chaos

  1. Toos Otte zeggen:

    Heel herkenbaar; maar zie het als de seizoenen : na de winter komt de lente en de zomer ook weer……………………

  2. Ans zeggen:

    Inderdaad heel herkenbaar zusje, ben blij dat ik niet de enige ben die dit heeft !

  3. Henri zeggen:

    ja de donkere maanden voor de kerst zijn voor mij altijd moeilijk, door gemis aan bepaalde personen. De dagen zijn tekort van licht, en dat maakt mij ook somberder.

  4. Patricia Mols zeggen:

    stekeltjes kunnen worden opgezet …. en gelukkig ook weer gaan liggen. Het getijde komt en gaat…je hebt dallekes en toppen….gelukkig maar! Wat is het leven toch zeker niet gemakkelijk maar o zo bijzonder!

Laat een antwoord achter aan Henri Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *