Gekleurd oordeel

’s Ochtends bij de zwemles van school: jij zult nooit je B-diploma halen, ’s middags haalde ik mijn B-diploma.  Eerder in een week: jouw foto’s lijken nergens op, hebben geen kwaliteit. Later in die week voor dezelfde foto’s complimenten, zo mooi vastgelegd.
Oordelen zijn  gekleurd door degene die ze maakt.  Voor mijzelf is het de kunst is om me daardoor niet af te laten leiden. Ik ben gevoelig voor negatieve kritiek. Wie het ook geeft, ik kan me afbrand voelen, mezelf het idee geven er niet voor te deugen en dan maar te stoppen.  Niet alleen met kritiek heb ik dat, maar ook als ik mezelf op een fout betrap. Als ik in mijn werk iets vergeten ben, iets fout heb gedaan, dan voelt het alsof de wereld onder mijn voeten wegslaat. Ik heb de neiging te verlammen of te vluchten. Ik zou kunnen stoppen met dat waar het omgaat. Ontslag nemen, stoppen met fotograferen.  En natuurlijk is er gelukkig nog zoiets als verstand dat mij voor deze wanhoopsdaden behoed.  Maar het gevoel is even wel heel sterk. Om dan terug te relativeren. Wie zegt het, waarom, Heeft die persoon gelijk?  De fout corrigeren. Zo kan er een mail binnen komen met kritiek op een toon die bij mij het opgeheven vingertje oproept. Ik moet dat laten liggen, nog eens lezen. De toon blijft wel hetzelfde, ik zou het liever op een andere manier aangereikt krijgen. Maar er zit wel een kern van waarheid in de mail. En natuurlijk niet bedoeld om mij tot wanhoopsdaad te drijven. (ga ik dan toch vanuit).
Bij kritiek is het de kunst om te kijken wat kan ik daarmee. En als ik er niets mee kan, Het van me af te laten glijden.  En kan ik er wel iets mee: pluk de vruchten.
En dat klinkt simpeler dan het is.  Vooral bij ongevraagd kritiek. Of kritiek dat niet rechtstreeks bij je komt maar via een omweg, meestal via andere personen.
Wanneer ga je terugkoppelen dat je niet blij bent met de manier waarop. Als het via via is gegaan dan doe ik dat vaak wel.  En dan confronteer ik de ander met: goh, ik hoorde dat…
Soms laat ik het,  heb ik het van mij aflaten glijden en ach…
In mijn eigen oordeel over anderen, of dat want anderen gemaakt hebben, ik probeer het voor me te houden tenzij er om gevraagd wordt. En ik benadruk dat het mijn mening, mijn idee is en dat dat niet de waarheid is. En natuurlijk heb ik het er wel met anderen over,  wat vond jij van dit of dat…en dat is dan binnen een besloten kring, wat een leuke discussie kan zijn en de ander niet schaadt.
Laatste jaren is er aandacht hoe om te gaan met positieve feedback, met complimentjes. Nou dat vind ik vaak toch heel wat makkelijker dan negatieve feedback!