Facebook ja of facebook nee?

Tijdje terug heb ik het boek Cirkel gelezen, waarover ik een recensie las waarin stond dat wanneer je het boek gelezen zou hebben je meteen van facebook af zou gaan.
En ja het boek roept vraagtekens op. Is dat onze toekomst ? Gaan we zover met alle media dat niets meer van wat we doen geheim is? Dat je stiekem op de toilette moet afspreken om iets privé met iemand te delen en dat mag dan ook weer niet te lang? En de wereld weet het…
Ik hoop en verwacht dat het niet zo ver komt, maar hoever wel?

En ja het boek roept vraagtekens op. Is dat onze toekomst ? Gaan we zover met alle media dat niets meer van wat we doen geheim is? Dat je stiekem op de toilette moet afspreken om iets privé met iemand te delen en dat mag dan ook weer niet te lang? En de wereld weet het…
Ik hoop en verwacht dat het niet zo ver komt, maar hoever wel?

Brengt me bij facebook.  Waarom ben ik deelnemer op facebook.   Wat wil ik lezen, want wil ik brengen. Ik ben fanatiek facebooker geworden toen mijn zoon in het buitenland zat voor stage. Zo kon ik volgen wat hij deed en kon ik soms weer gerust ademhalen als er een berichtje verscheen: hij is er nog. Anderzijds wanner hij eens wat langer niets postte dan werd ik ongerust. Gelukkig was hij redelijk fanatiek met facebook en ben ik niet vaak ongerust geweest. En intussen is hij weer terug en maak ik hem dagelijks mee… maar meestal moeten we via facebook of whatapp vernemen of we met het hele gezin aan tafel zitten of dat er kopstukken ontbreken.
Maar wat doe ik nu met facebook: ik zou willen zeggen, inspireren en geïnspireerd worden. Ik wil mooie dingen in de wereld delen, foto’s die ik maak en zelf mooi vind.  En dat is een groot deel van de waarheid. Maar er zit ook wel iets van zoeken naar bevestiging. De likes die ik krijg bevestigen mij in dat wat ik doe, of juist niet doe. Of dat mijn foto echt mooi is.
En  ook een commerciële achtergrond, via facebook krijg ik mensen naar mijn websites, workshops en kopen ze mijn boek.
Het laat me ook anderen volgen in hun leven, neven en nichten die je niet dagelijks tegenkomt, ik weet een beetje wat ze doen in hun leven.

Maar het is wel allemaal oppervlakkig, buitenkant. Want staat er echte shit op? Ja soms wel. Vanochtend een berichtje van iemand bij wie ernstige kanker is vastgesteld. Maar…ik ken die persoon niet en het bericht komt bij mij in beeld om dat één van mijn vrienden reageert op dat bericht.  Dus van een totaal vreemde weet ik nu dat het mis is. Goed mis.

Soms zeggen mensen tegen mij, ik weet hoe het met je gaat, want ik lees je nieuwsbrief, je blog, en volg je facebook. Owww….denk ik dan?  Wat weet je dan nu echt van mij?

Onlangs was er stom spel op facebook (Sorry voor degenen die het wel leuk vonden). Je zette een schokkend bericht als: ik ben zwanger, of mijn man heeft een baan in Oostenrijk en ik verhuis mee, of ik ben vreemd gegaan. De bedoeling was dat je niet reageerde op facebook zelf, maar degene die wel reageerde een privebericht sturen om ook zo’n boodschap te plaatsen.
De eerste keer nam ik het serieus….waar hebben we het over.

Je moet als ouder oppassen om een foto van je kind, bloot in bad te plaatsen, schijnt dat mensen daar op een andere manier naar kijken, dat wat jij niet wilt.

Collega vertelde me onlangs de kracht van facebook ontdekt te hebben. Klacht aan een bedrijf wordt via facebook veel sneller opgelost dan via een mail aan het zelfde bedrijf.

Vanochtend lieten berichten op facebook me  glimlachen, een spreuk, een leuke foto, een tekst het kan je kan je dag lichter maker.

Waarvoor gebruik jij facebook?   Is het een verrijking of verarming. Of kun je het als een verrijking zien en gebruiken in je leven?  .
Dat is wat het voor mij mag zijn, een verrijking maar geen substituut voor echt contact. Want een like, is dat nu wel een echte bevestiging?

Vroeger hadden we tamtam, nu facebook :-)

Vroeger hadden we tamtam, nu facebook 🙂

Bladwijzer de permalink.

4 reacties op Facebook ja of facebook nee?

  1. Ans zeggen:

    Leuk stukje zusje !

    Xxxxx

  2. Natascha Oudmaijer zeggen:

    Lieve Diana je hebt een leuk stuk geschreven over het fenomeen facebook. Zelf gebruik ik het om een beetje de familie en vrienden te volgen. Er zijn momenten dat ik er even genoeg van heb en kijk ik nog maar een keer per week. Dan zijn er weer momenten die ik wil delen …momenten die mezelf raken. Soms positief maar soms ook negatief. Het zegt natuurlijk iets over mezelf, het houdt mij een spiegel voor. Dat wat ik plaats is belangrijk voor mezelf …ik weet niet of dat komt doordat ik bevestiging nodig heb. Er zijn voor en tegenstanders … en ik word in een hokje geplaatst …Dit is een goede oefening voor mij en op den duur weet ik ook hier weer mee om te gaan. Dus voor mij is facebook een verrijking en door de weinige contacten die ik heb denk ik dan maar: liever contact via dit fenomeen dan helemaal geen contact. Liefs Natascha

  3. Anita Floren zeggen:

    Leuk stukje.
    Ik blijf het heel dubbel vinden. Soms vind ik het leuk. Een andere keer denk ik, ik stop ermee. Ik meen toch elke dag wel even te moeten kijken. Maar als je niet kijkt mis je eigenlijk ook niet veel.
    Ik ga wel heel bewust om met vrienden. Krijg nu al veel binnen.
    En met mensen die ik niet heel goed ken hoef ik ook niet op facebook.
    Met de reclame en die likes daarop weet ik niet zo goed om te gaan.
    Er zijn best leuke prijzen, maar dan krijg je denk ik nog veel meer binnen.
    Maar wat wel en niet goed is om erop te zetten en wat een ander interessant vindt????Hopelijk blijft iedereen zich hier voor zichzelf bewust van.

  4. Henri Otte zeggen:

    Face-book moet je prive gebruiken en houden.
    Wat je kwijt wil kun ook via andere wegen doen.
    al die spelletjes hoeft van mij niet en de likes voor prijzen vind ik soms wel leuk om te doen. Maar winnen is er nooit bij. Men moet er bewust mee omgaan alles wat je op face-book zet ziet een ander ook.!!!!!1

Laat een antwoord achter aan Natascha Oudmaijer Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *