Verwachtingen..

Met een vriend van mij mailde ik over mijn zoektocht, nooit tevreden, altijd maar weer verder. En ook over verwachtingen die ik dan soms heb van mensen, van cursussen, die lang niet altijd uitkomen. Hij mailde mij o.a. de volgende zin terug:  Verwachtingen zijn niets anders dan wervelingen in de geest, aannames in je hoofd die niet vanuit je hart komen. Zo lang je verwachtingen hebt , zul je teleurgesteld worden.

Ik heb daar afgelopen dagen mee geworsteld. Ik weet dat verwachtingen voor teleurstellingen zorgen, geen teleurstelling zonder verwachting. En ik weet ook dat ze meestal in je hoofd ontstaan, maar ook kunnen ontstaan door eerdere ervaringen of door ervaringen van anderen.  En ik besef dat ze misschien niet uit je hart komen, maar wel verbonden kunnen zijn met je hart.  En ik dacht: als ik geen verwachting heb van mijn komende vakantie, dan heb ik ook geen voorpret. Als ik geen verwachting heb dan is dat wat gebeurt goed. Dat laatste is natuurlijk mooi. Dat wat komt is goed. Maar middels verwachtingen heb ik ook invloed op dat wat komt.  En is dat dan minder goed?
Maar verwachtingen loslaten, en wat komt is goed, geeft veel minder druk in mijn leven.  Ik hoef namelijk dan toch ook nergens meer aan te voldoen? Maar is dat fijn?  Is het niet fijn dat ik morgen verwacht wordt op mijn werk?  Dat er naar mij uitgekeken wordt wanneer ik thuis kom.
Ik denk al schrijvende dat de bottleneck zit in (te) hoge verwachtingen.  Verwacht ik voor mijn vakantie naar Ierland, iedere dag zon en minimaal 25 graden, dan zal ik danig teleurgesteld worden.
Ik heb mijn vriend ook terug gemaild dat ik niet zou willen leven zonder verwachtingen. Hoe mooi het ook zou kunnen zijn om de dag te nemen zoals hij komt, hoe leeg zou hij zijn zonder verwachting.  Als leegte je doelstelling is, is dat goed. Maar heb je daar dan ook niet een soort verwachting van? Hoe kan ik groeien in het leven als ik niet leer omgaan met teleurstellingen.

Maar het heeft zeker ook een keerzijde, als ik alleen maar geef met de verwachting iets terug te krijgen, dan gaat het verwachten boven het geven.  Als ik verwacht dat de ander zijn leven aanpast aan mijn leven, dan is dat niet reëel, een valse verwachting. Als ik verwacht dat ze op mijn werk zo blij met me zijn dat ze de rode loper uitleggen als ik kom, dan is dat een irreële verwachting

Volgens mij hebben wij verwachtingen in het leven nodig.  Maakt het leven interessant, speels, uitdagend. Zorgt dat je op basis van verwachtingen keuzes maakt.  Maar het maakt het leven soms ook moeilijk omdat we niet goed om kunnen met verwachtingen die anders verlopen of omdat we te hoge, valse, irreële verwachtingen hebben. Maar verwachtingen kunnen altijd weer bijgesteld worden. Verwachtingen hebben betekent niet de verantwoordelijkheid van je eigen leven bij een ander leggen. Want dan zit je in de valse en irreële verwachtingen.  Je mag niet verwachten dat de ander je gelukkig maakt, daarvoor ben je zelf verantwoordelijk. Nodig om af en toe je verwachtingen te toetsen, of ze reëel zijn, niet te hoog, niet vals, eerlijk en verbonden met je hart.

Het is nog beste ingewikkeld: verwachtingen..

 

DSC_0782

Bladwijzer de permalink.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *