Sociaal Media Dilemma..

Soms weet ik het niet meer, ben ik nu blij met facebook, twitter, linkedin? Of toch niet ?  Er zit een duidelijk onderscheid tussen de drie genoemden en ik als ik voor mezelf spreek kan ik ze ook niet vergelijken.  Linkedin vind ik het leukste, daar gaat het over business, bedrijven, groepen met gelijkgestemden maar wel werk gerelateerd. En dat vind ik leuk, en soms brengt me dat op ideeën.

Facebook ben ik vooral gaan doen toen mijn zoon in Canada zat. Dan kon ik zo’n beetje volgen wat hij deed. S ochtends als ik wakker werd keek ik meteen en dan zag ik al snel dat hij terug gekeerd was van een of andere (in mijn ogen gevaarlijke) tocht. Met gerust hart ging ik de dag weer in.
Maar intussen is facebook uitgegroeid, doe ik er wel eens een spelletje en zie ik veel voorbij komen dat me nauwelijks interesseert.  Maar ik zie ook dingen voorbij komen die ik leuk vind om te weten en die ik waarschijnlijk zonder facebook niet te weten was gekomen.
En soms plaats ik, in mijn ogen, zinnige dingen en soms onzinnig. Wil de wereld weten dat ik de hond uit ga laten? En zinnig, ik wil wel graag mensen prikkelen, tot nadenken aanzetten. Daar  is het een goed medium voor.  En soms komen er leuke discussies uit voort. Maar je vijver uitbreiden om ook onbekende mensen te prikkelen is weer een kunst op zich.
Waar ik moeite mee heb zijn verjaardagen. Ik krijg keurig netjes een email bericht wie er die week jarig is, als ik op mijn pagina kijk, staat het daar ook nog eens vermeld. En dan….ga ik mensen feliciteren die ik anders niet zou feliciteren?  Wat is er mis mee om iemand te feliciteren en nog een fijn jaar vol goede gezondheid te wensen? Niets toch. Maar als ik dat berichtje niet had gehad, had ik het dan ook gedaan? Hoe gemeend is het? Heel gemeend, want ik wens dat toch oprecht?
Maar ik ben iemand die stopt met relaties als er geen wisselwerking meer is. Als contacten verplichtingen gaan worden. Verplicht naar een verjaardag, jaar in, jaar uit, ook als er buiten die verjaardag niets meer is. Stoppen!  En daarmee zeg ik niet dat je elkaar veel moet zien om goede vrienden te zijn.  Ik kan iemand na twee jaar tegen komen en acuut weer een klik hebben, en de tijd vergeten in het samen zijn.   En meestal zijn het mensen waar ik ook niet (altijd) op een verjaardag kom.
Maar terug naar facebook, op mijn eigen verjaardag komt er ook een stroom binnen.  En dan ben ik sceptisch omdat ik weet dat het toeval is, de mail kwam binnen, het berichtje werd gezien.   Maar ik weet ook dat die ander het wel meent, die felicitatie. Dus ja ergens toch wel leuk.  Maar de criticus in mij denkt ook: ja lekker makkelijk hoor, op die manier feliciteren, kon er mail of kaartje meer vanaf?
Conclusie voor mezelf, ik ga a-sociaal doen op het sociale media en ga iemand niet feliciteren wanneer ik dat zonder facebook ook niet gedaan zou hebben. En toch ga ik genieten als felicitaties binnen komen van mensen waarvan ik het niet verwacht had.  En ga er niemand op aan kijken als hij het mailtje van facebook binnen krijgt, dat negeert en mij niet feliciteert!.
En  uiteindelijk kan ik ook met de vriendschappen op facebook besluiten te stoppen. Als het verplichting wordt om…. Maar op facebook kost het veel minder energie om aan de verplichting te voldoen, welke verplichting trouwens? Leg ik die niet mezelf op…dat zou een volgende blog kunnen worden.