Ik ontvang regelmatig reacties op mijn blogs. Dat wat mensen eruit halen, wat ze raakt, waar ze het wel of niet mee eens zijn en vaak ook goedbedoelde adviezen. En soms denk ik, dat heb ik zo helemaal niet bedoeld, iemand begrijpt het niet (vind ik) of denkt iemand dat dat wat ik schrijf letterlijk met mij te maken heeft. Dat laatste klopt soms, maar soms ook niet. Ik merk dan ook dat niet iedereen alles goed leest. En in een eerste reactie wil ik dan terug reageren, het uitleggen, me verontschuldigen maar misschien wel vooral mijn gelijk halen. Intussen heb ik geleerd dat niet te doen, eerst eens een stapje terug. Wat is het doel van mijn blogs? Dat is dat ik “mijn ei kwijt wil” en omdat ik graag mensen aan het denken zet. Is hiervoor belangrijk dat de ander mijn tekst begrijpt zoals ik het bedoeld heb, met mijn gevoelens/gedachten/bedoelingen? Niet dus. Het is juist de kunst om de ander zijn gekleurde bril op te laten houden. De tekst te laten interpreteren zoals hij zelf wil. Die gekleurde bril heeft alles te maken met: humeur op dat moment, omstandigheden, ervaringen, wat je van huis uit mee gekregen hebt en nog veel meer. Ik vind het zelf een kunst om de andermans gekleurd bril te accepteren en nog wat verder, te begrijpen, mij erin kunnen verplaatsen. En te beseffen dat een boodschap hoe dan ook bedoeld, altijd anders geïnterpreteerd kan worden. En met dit soort teksten is dat uiteraard goed. In communicatie van mens tot mens, probeer is steeds meer te kijken naar wat in mijn communicatie roept een bepaalde reactie op bij de ander. En dat betekent vooral mijn eigen gekleurde bril af zetten en een andere bril uitproberen. Dat geeft soms letterlijk een andere blik op de ander. En die andere blik zorgt voor dat ik begrip heb voor de ander, en dat maakt communicatie een stuk makkelijker.
Dat kan ik je aanraden, eens een andere bril op te zetten, liefst een neutrale, hoewel dat vrijwel een onmogelijke opgaven, ongewild heeft je bril een kleurtje.
gekleurde brillen