Weet je wat ik nu zo raar vind? Ik weet het zo goed en toch, en toch doe ik het niet. Ik weet zo goed wat ik moet doen als het minder met me gaat. Ik weet zo goed hoeveel baat ik heb bij gezond eten en hoeveel nadelen van snaaien, ongezond eten. En toch, op moment dat het in het leven wat tegen zit (en dat komt op iedereens pad) lukt het me niet te mezelf te voeden met dat wat goed is voor me.
Ik vind het raar. Ik reken mezelf tot redelijk gezond denkend mens. Maar dan? Wat is dat dan toch. Op moment dat ik over de hobbels en drempels heen ben, en wel weer de stappen zet die goed voor me zijn, is het een feest van herkenning.
Voor mij is dat met mijn fototoestel het bos in, met hond die vrolijk voor mij uit rent, in ieder plas springt en gelukkig is met iedere tak die hij tegen komt. Weer of geen weer, het maakt niet uit. Ondanks sores die ik dan heb, ze vallen van me af en ik kan me simpel weg gewoon gelukkig voelen.
En zo ook ken ik als geen ander het effect van gezond eten, hoe goed ik daar op reageer.
Ik begrijp mezelf dan ook niet, hoe kan het zijn dat ik daar dan de tijd niet voor vind? Ik weet toch wat het me oplevert. Een destructief gedrag. Als het me dan niet goed gaat, dan zorgen we er ook maar voor dat het echt niet goed gaat. Wat eten betreft, een troost eten, het gaat me niet zo goed, dus vooruit dan maar, eet ook maar wat niet goed is.
Is dit herkenbaar? Hebben anderen dat ook? Ik weet van mensen die bij mij in de praktijk komen dat die stuk voor stuk dat ook kennen. En ik als ervaringsdeskundige besef dat het zo simpel klinkt: gewoon doen, gewoon gaan wandelen, ga dat bos in, neem de tijd op lekker en gezond te koken. Zo simpel al dingen soms zijn, zo moeilijk om het uit te voeren.
Ik weet niet of dat voor iedereen geldt, misschien minder extreem, of juist extremer.
Voor mij is zo’n moment om er bij stil te staan, er een blog aan te wijden, vaak ook weer het moment op het op te pakken: goed voor mezelf zorgen. Dat doen wat me voed, in plaats van wat mij afbreekt.
Soms heb je een ander nodig om je weer terug op het juiste pad te brengen, heel vaak kun je zelf.
Het kan zo simpel zijn..spring in een plas 🙂