ont-moeten

Afgelopen week had ik het geluk om een aantal ontmoetingen te hebben waar ik blij van word. Onverwachts, verrassend en voedend. Dat is niet altijd zo. Soms heb ik een ontmoeting die mij energie kost. Dat wanneer de persoon weg is ik me vreselijk moe voel. Steeds vaker vraag ik me dan af waardoor dat komt. Blijkbaar geef ik me leeg en laat ik me niet voeden. Ik weet wanneer ik me bewust van ben bij wie dat gebeurd, het al veel minder gebeurd. Want niet altijd kun je onder die ontmoetingen uit. Maar het liefst kies ik voor ontmoetingen die me energie geven. Wanneer een gesprek verder gaat dan het weer en verkeer. Waar ik, ook al is het later geworden, fris en fruitig vandaag ga. Ik weet dat ik dit soort ontmoetingen nodig heb. Nodig omdat het ook de ontmoetingen zijn die mij spiegelen. De ander is voedend maar ook prikkelend. Is gevend, maar ook nemend, is positief maar ook kritisch. Het is luisteren en gehoord worden. Lachen, en ontroerd zijn. En zo’n ontmoeting is feest. Soms is dat met mensen die ik goed ken, al langer ken, die ik van binnen en buiten ken, en die mij van binnen en buiten kennen. Soms zit er een onverwachte nieuwe ontmoeting bij. En als je dan naar huis gaat weet je dat je een vriend voor het leven ontmoet hebt. Als ik deze ontmoetingen niet zou hebben, dan zou mijn leven arm zijn, saai, oppervlakkig. Die ontmoetingen ontstaan soms zomaar, alsof ze uit de lucht vallen. Maar ze hebben wel onderhoud nodig. Ik moet ze onderhouden, tijd voor vrij maken, mezelf openstellen, kwetsbaar durven zijn. In de spiegel durven kijken, maar ook de spiegel voorhouden. Ik had afgelopen periode te weinig in deze ontmoetingen geïnvesteerd. En dan doe ik mezelf veel te kort. Ik ga mijn leven beteren en koester, en voed deze ontmoetingen. En nee dat hoeft niet altijd life, ook via e-mail kan zo’n contact goed onderhouden worden.

Ik wens iedereen toe dat je deze echte ontmoetingen vaak op je pad mag tegenkomen!

 

Bladwijzer de permalink.

5 reacties op ont-moeten

  1. Jan zeggen:

    Ik herken je reactie dat er ontmoetingen zijn die je alleen energie kosten. Ik durf wel te stellen dat ik die meer heb als ontmoetingen waar ik energie van krijg. Toch kun je er ook zoals je schrijft vaak niet omheen, en je zult er mee moeten dealen wat mij vaak niet zo goed afgaat zeker als er geen mogelijkheid is om zo’n ontmoeting snel af te breken. De kunst is om die min prikkels even om te zetten in plus prikkels, Voor elke nieuwe ontmoeting blijft dat ook weer een uitdaging. Pfff op papier weet ik het allemaal wel

  2. Henri Otte zeggen:

    Inderdaad waar; soms geeft een gesprek energie, En op papier is het altijd moeilijk voor mij om het te omschrijven.

  3. Wytze Visser zeggen:

    Toch lijkt me dat iedere “ont-moeting” bedoeld is om voedend of energiegevend te zijn , als dat niet lukt is er sprake van een “moeting” ofterwijl “moeten”. Soms kom je onder die “moetingen” zogenaamd niet uit maar toch kun je je afvragen wat die “moeting” je dan komt zeggen, misschien dat je niet op het juiste levensspoor zit? of dat je niet leeft wie je ten diepste bent?, of . . . . . . . . . . . . . . .
    Stelling: “Hoe dan ook je hebt altijd een keus om een “moeting” wel of niet aan te gaan, het is jouw keus?”

  4. Dorien van Limpt zeggen:

    Hallo Diana,
    Heel herkenbaar.
    Gisteren ruimde ik m’n Kerstkaarten op en kwam die van jullie tegen.
    Je schreef zoiets als: zorg eerst voor jezelf en van daaruit voor anderen.
    Dat sluit m.i. helemaal aan bij dit artikel.
    Door contact te houden met jezelf in een gesprek weet je
    bij deze persoon mag ik me beschermen
    of, nu zou ik me wat meer open kunnen stellen.
    En ik geef Fellini hierin gelijk dat is een fulltime job.
    Groetjes, Dorien

  5. Ton Jansen zeggen:

    Ik denk dat je 2 heel belangrijke soorten ontmoetingen hebt
    Ontmoetingen 1 op 1 en ontmoetingen met een hele groep.
    De eerste een op een is heel intensief en gaat vaak ook heel diep in je gevoel en je dagelijkse doen en laten. Deze zijn heel intens en kunnen je heel goed voeden Vooral als je op een lijn zit met die persoon. De bekende klik. Alles gaat vanzelf en je geniet met volle teugen.
    Is die klik er niet dan is het een moeizaam gesprek en soms luister je uit beleefdheid.
    Tot een bepaald moment en dan rond je het gesprek beleefd af.
    De 2e geeft me ook altijd veel plezier het ontmoeten van een groep is altijd gezellig.
    Aan onderwerpen geen gebrek en de een maakt het nogal spannender dan de ander dus volop plezier. Deze lekkere oppervlakkige gesprekken voeden mij heel erg.
    Als iedereen weer weg is dan houd ik er altijd wel een goed gevoel aan over.
    Een balans tussen deze twee door uit die groep ook eens met iemand 1 op 1 te spreken is dan ook weer heel leuk want omdat je die persoon dan beter hebt leren kennen ga je die persoon ook weer anders zien in de groep.
    Leuk om daar eens zo bij stil te staan.

Laat een antwoord achter aan Dorien van Limpt Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *