Jaloers op…?

Soms dan ben ik jaloers op: de clown die zieke kinderen aan het lachen maakt, op de zangeres die zo prachtig zingt, de dichter die zo’n mooie gedichten schrijft, op de musicus die zo’n fantastische muziek uit allerlei instrumenten weet te halen, op de kok die zo lekker kookt, de arts, de dierenarts, de schaapherder,  op degene met doorzettingsvermogen om af te vallen, op degene met lef om iets bijzonders te doen, op de gene die zo’n fantastische mantelzorger is, op degene die zo’n mooi schilderei heeft gemaakt, op de gene die een geweldig sportprestatie levert, op een vogel die kan vliegen …. en zo kan ik  nog wel even doorgaan.
Is jaloers dan eigenlijk het goede woord?  Het zou ook bewondering kunnen heten.  Maar er zijn wel momenten dat ik hoopte dat ik het ook zou kunnen. Niet al het bovenstaande tegelijk natuurlijk. Maar soms kan ik me verliezen in iets waar iemand goed in is. En verlangen dat ik dat ook zo goed zou kunnen.  Gelukkig zijn het korte momenten, anders zou ik mijn hele leven ongelukkig zijn en verlangen naar dat wat niet bij mij hoort.  Van sommige dingen moet ik gewoon accepteren dat ik ze wel doe, maar niet zo goed als….maar het gaat er om dat als ik het doe dat ik er plezier aan beleef.  Op mijn manier kan ik creatief bezig zijn, soms met schilderen, tekenen of keramiek. En ik heb daar plezier in, het ontspant me, brengt me vreugde.  En daar gaat het om. En uiteraard over smaak valt te twisten… 🙂
Maar er zijn ook dingen die ik gewoon niet kan. Of misschien gewoon niet wil. Ik ben geen mantelzorger en ik zou het ook niet kunnen zijn. Ja misschien wel voor mijn eigen kinderen of partner. Maar zeker niet voor mensen die verder van me af staan. En kinderen en partner, zou ik mijn leven dat ik nu leidt kunnen opofferen om voor hen te zorgen? Gelukkig hoef ik deze keus op dit moment niet te maken.
En ja ik kan jaloers zijn op mensen die dat zonder nadenken wel kunnen en nog met liefde en plezier doen ook. Hoewel ik onlangs op de radio hoorde dat van de mantelzorgers die er nu zijn, de meeste gedwongen zijn door de situatie en dit wellicht met liefde doen, maar niet met plezier. En werd er gezegd, niet iedereen kan dat. Een pak van mijn hart, ik ben dus geen uitzondering!
En eerlijk gezegd heb ik het in mijn leven al druk genoeg met mezelf te zijn, de dingen die ik nu doe goed te doen, voor mezelf, voor mijn omgeving. Ik  zou misschien beter kunnen worden in het schilderen als ik alle tijd die ik had en nog wat meer erin zou steken. En dat geldt voor al die andere dingen.  Ik kan misschien best ergens beter in worden, maar wil ik daarvoor de offers brengen?
Jaloers, nee dat is dan toch niet de juiste term, bewondering, dat wel. Omdat het soms lijkt dat mensen kwaliteiten aangewaaid krijgen, maar als je met het aangewaaide niets doet, wordt het niets.  Wanneer mensen ergens goed in zijn, dan hebben ze daar veel voor over (gehad) om het verder te ontwikkelen.
En ik, ik ga mijn best doen om mezelf te zijn, en in mijn eigen kracht te staan.  Wetend dat er ook mensen zijn die op zo’n zelfde manier naar mij kijken, jaloers, bewonderend…en net als als de meesten die ik bovenin noemde, denk ik, ach, zo bijzonder is toch ook weer niet wat ik doe..

full13391974

www.ik-kracht.nl 

 

Bladwijzer de permalink.

Één reactie op Jaloers op…?

  1. Toos zeggen:

    Maak eens een lijst wat jij allemaal al gedaan hebt (en wie weet wat nog allemaal gaat doen !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
    Om jaloers op te zijn???? Nee, maar wel bewondering en respect !

Laat een antwoord achter aan Toos Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *