Hectische tijden vragen om een blog, een blog om gerust te stellen of misschien het tegenovergestelde, wanneer dat het doel van je blog is.
Hectische tijden nu, omdat het coronavirus onze aandacht vraagt. Berichten die ons verontrusten, die ons geruststellen, die relativeren, die opruien.
Complottheorieën, straf van God ideeën, speling van de natuur.
Angst, nuchterheid.
Alles komt voorbij. En wat is waar? Wat klopt en wat niet?
Een inschatting die we allemaal voor onszelf moeten maken, want alles komt voorbij. Teruggeworpen op ons eigen gezond verstand, die zorgen dat je voor jezelf de juist beslissingen maakt. Dat dit virus vergaande gevolgen heeft is duidelijk. Economisch zullen we het gaan merken. Maar uiteindelijk komen we ook hier weer bovenop. Misschien wel met mensen in onze omgeving die dit virus niet overleefden, maar zoals ik begrijp, waren deze mensen anders door een ander griepvirus in de tang genomen.
Doel van mijn blog (niet alleen deze maar ook die andere) is, om mensen zelf na te laten denken. Wat is voor mij waar, hoe wil handelen, ik wil me niet mee laten slepen door de paniek van anderen, door de angst van anderen. Ik wil voor mezelf bepalen wat ik vind, hoe ik acteer.
Onzekerheid is lastig iets, het zorgt dat angst, onderzekerheid en paniek hoogtij vieren. En dit virus is zoals zoveel andere ziekten onzeker. Niemand kan die zekerheid geven. Mijn enige advies nu is: omgeef je door positieve mensen, houd je hoofd koel en je voeten warm!
