met daarbij de foto van blote mannen op de berg Kinabalu. Die mannen zitten intussen vast, geen respect voor de heilige berg. Ik denk dat het klopt dat mensen steeds gekkere streken uithalen voor de publiciteit, of op facebook of voor een of ander televisie programma. Maar zijn het gekke streken door mijn oordeel en gekleurde bril of zijn het grens verleggers en moet ik niet zo begrompen reageren. Waar ligt die grens, waar ligt mijn grens, waar ligt die van mijn omgeving? Ik geloof ook niet dat er iemand is zonder oordeel. Bewust, maar zeker onbewust oordelen we. Toch is het een uitdaging om de dingen te benaderen met een soort kinderlijke nieuwsgierigheid. Kinderen oordelen ook, vinden iets van de situatie, maar laten zich daardoor niet weerhouden om het te onderzoeken, te ervaren of onbevangen te bevragen. Maar hoe ga je in kinderlijke nieuwsgierigheid om met respect of een gebrek aan respect zoals de bewoners van de berg Kinabalu de naaktfoto van de mannen ervaren hebben? Kan het zijn dat kinderen dat op een natuurlijke manier aanvoelen? Is het een natuurlijke gave om mensen niet te choqueren en kwetsen? Of kun je in kinderlijke nieuwsgierigheid daar aan voorbij gaan en heb je er geen last van dat een ander zich gechoqueerd of gekwetst voelt? Laat je dat bij die ander. Soms kun je je niet voorstellen dat door jouw gedrag iemand zich gechoqueerd voelt, wat voor jou normaal, of ietswat apart is kan voor een ander heel anders over komen Wat zijn voor mij grenzen van wat kan en niet kan? En lopen die in lijn met de normen en waarden in mijn omgeving? Of kan ik met kinderlijke nieuwsgierigheid blijven kijken en me niet gekwetst voelen?
Wanneer die jongens geweten hadden dat ze daarvoor een gevangenisstraf kunnen krijgen en waarschijnlijk krijgen hadden ze het dan gedaan? En als ze geweten hadden dat de bewoners daar zich serieus gechoqueerd voelden, hadden ze het dan gedaan? Waren de vele likes op facebook dat waard geweest? Want wat leveren die likes je op? Aandacht, doordat je ziet dat veel mensen like aanklikken. De kick om zoveel mogelijk te krijgen, maar dan, wat levert het je dan eigenlijk op, want is dit echte aandacht? Een ding is wel zeker, door de gevangenisstraf krijgen ze aandacht, aandacht die ze misschien liever niet gewild hadden….
Voor de één is naakt schokkend voor de ander kunst!