Grootse adviezen

Ik heb eerder geschreven over mijn allergie aan de zogenaamde goed bedoelde adviezen, hoe makkelijk ik dat zelf doe. En dat het meestal geen objectieve adviezen zijn, maar vanuit mijn eigen gekleurde bril, mijn ervaringen, mijn oordelen. Zelf ontvang ik die adviezen uiteraard ook en ik vroeg me onlangs af, wat doe ik om die adviezen te krijgen? Want communicatie is een spel van 2 of meer. Ik doe/zeg iets dat de ander geneigd is advies te gaan geven.
Wat mij bezig houd zijn de grote adviezen die ik in mijn leven kreeg, om te scheiden, en om van baan te wisselen. Beide adviezen kwamen van therapeuten/coaches, op momenten in mijn leven dat ik minder stabiel was.  Maar niet labiel genoeg om de adviezen op te volgen.  En soms mijmer ik, wat was er geworden van mijn leven als ik dat wel gedaan had. Ik geval van mijn werk (ik heb een rijke fantasie), was ik nu ongetwijfeld ergens topvrouw geweest.  Grote invloed, dik salaris, misschien was ik wel eens topvrouw van het jaar geworden. Zou ik genoten hebben van de roem en aandacht? Zou ik tijd hebben gehad om met de honden het bos in te gaan en te fotograferen. Zou ik tijd hebben gehad om deze blog te schrijven. Zou ik net zo happy zijn geweest met mijn werk als ik dan u ben?  Ik denk dat ik het best goed gedaan zou hebben. Is het nu te laat? Kan ik deze move nog maken?  Misschien eens iemand om advies vragen..

Dan de relatie, als we uit elkaar waren gegaan, dan had ik nooit meer de gezinsmomenten gehad, die keren dat je met het gezin en aanhang bij elkaar zit, te brunchen, wandelen. Ik ervaar dat als  gouden momenten en ik wil die niet missen. Had ik een betere man gevonden? In welke zin beter? Knapper, rijker, leuker?  Als vrouwen weten we: de perfecte man bestaat niet. Had ik het beter kunnen hebben dan dat we het nu hebben samen?  Waarschijnlijk niet.
En toch gaf ik bij anderen signalen af waardoor die zeiden: je moet het veranderen, zet die stap. En de stap niet zetten werd afgeschilderd als angst, angst voor het onbekende.
En wellicht speelde dat mee,  ik heb nooit spijt gekregen dat ik mijn eigen weg volgde en gewerkt heb aan de ontevredenheid in plaats van opzoek te gaan naar een vervanging, iets anders.  Mijn signalen waren namelijk wel duidelijk: ontevreden met de situatie. Soms zal afscheid nemen van het werk, van elkaar de oplossing zijn, in mijn geval ben ik blij dat ik gebleven ben.
Daarom één advies: onderzoek de adviezen die je krijgt, volg ze nooit klakkeloos op, ook al komen die door je eigen signalen.

Advies; richting wijzen!