Geheimen

Geheimen, wie fascineert het niet? Menig boek is er succesvol door geworden. We kennen veel geheimen, familiegeheimen, bedrijfsgeheimen, staatgeheimen, klein- en grote geheimen. Leuke en minder leuke geheimen.

Leuke geheimen zijn er niet zo veel.  Want wat leuk is, is willen we vaak wel delen. Als kind begin je zo met kleine geheimen samen met mama iets leuks gekocht voor papa’s verjaardag, en dat moet geheim blijven tot hij jarig is. Maar ook beginnen we al klein met minder leuke geheimen, wie kent de verhalen niet van een kind dat van boven tot onder de snoepresten zit en dan zegt, nee hoor, geen snoep gepakt. En dan vinden we dat nog leuk.

Als je aan geheimen denkt, denken we vaak aan grote dingen zoals misbruik, vreemdgaan, diefstal e.d Maar er zijn vele kleinere: stiekem roken, salaris, soapster bewonderen.

En waarom houden we dan dingen geheim? Angst is de grootste drijfveer. Angst voor afwijzing, onbegrip, straf. Maar het kan ook strategisch zijn, er zelf beter van worden als anderen het niet weten.  Bedrijfsgeheimen zijn daar natuurlijk een voorbeeld van, een bedrijf wil niet dat een idee uitlekt, want dan kan een ander ermee vandoor gaan.

In therapie kom ik vaak familiegeheimen tegen. Soms dat mensen weten dat er iets is, maar niet weten wat. De sfeer kan dan koud worden, om te snijden zijn. Kinderen, maar ook volwassenen gaan hun eigen verhaal maken, Denken dat het dit of dat is.  Familiegeheimen kunnen zwaar zijn. De angst dat het geheim naar boven komt is groot.  Denk aan misbruik, aan niet bekend zijn van biologische ouders,  aan verkeerde beslissingen in de oorlog, een misdrijf met of zonder veroordeling, maar ook een miskraam werd vroeger geheim gehouden, daar sprak men niet over.  En binnen zo’n gezin kan men er generaties later last van hebben, zonder dat men nu wist wat en waarom.  In familie-opstellingen wordt dit  vaak verduidelijkt. Het geheim wordt niet ontrafeld, maar wel een bevestiging dat het zo was, en het opruimen van die negatieve lading daarvan.  Geheimen kunnen zo zwaar zijn dat je er zelfs lichamelijk ziek van wordt.

Op internet heb je een website waar je anoniem je geheim kan delen. Met als achterliggende gedachte dat het vertellen van je geheim oplucht, dat het positief kan werken voor je gezondheid.
Onlangs met #metoo kwamen veel geheimen naar boven, alsof er een beerput open werd getrokken en men wist: ik ben niet alleen met deze ervaring, ik hoef het niet langer geheim te houden.

Er staan veel geheimen op de geheimen website. En ik vraag me af welke categorie mensen dit allemaal lezen. Nieuwsgierig naar de geheimen van een ander? Bemerken dat jouw geheim niet zo erg is, er zijn er zoveel meer met dezelfde of ergere ervaringen?

Ik vind geheimen fascinerend.  Zoals ik boven aangaf, in therapie komt het vaak voor. Maar ook bij mijn werk als afscheidsfotograaf, dan ben je even intiem en dichtbij een familie, buitenstaander, observeerder en tegelijk ook deelnemer. En ook dan blijken soms dingen boven te komen die nooit gezegd zijn. En soms echt heftige situatie, soms werkt dat helend, soms werkt het verwijderend. En dan denk ik: wat jammer, wat jammer dat het nu moet komen en de veroorzaker ligt in de kist en laat zijn/haar familie ontredderd achter.  Ik zie dat, en weet dat er nog een lange weg te gaan is, met soms geheimen van generaties terug.
Ik ben voor openheid, zadel niet mensen in je omgeving op met jouw geheim. Maar ik ben ook van wat niet weet wat niet deert….  Neem zelf verantwoordelijkheid hoe lastig soms ook om te bepalen of het valt in categorie: wat niet weet wat niet deert of, dit moet verteld worden, dit moet helderheid scheppen! Voor jezelf en voor anderen.

Met geheimen kun je verstrikt in een web raken.

Bladwijzer de permalink.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *