Ken je dat, dat je geen contact meer met iemand hebt en dat je die persoon dat toch steeds weer tegen komt en dan bedoel ik vooral in de sociale media. In mijn praktijk kom ik mensen tegen die worstelen met dit fenomeen. Men verbreekt een relatie maar besluit wel vrienden te blijven. Niks mis mee, maar met de media van nu blijf je vrienden en elkaar volgen. Je ziet wat de ander doet, niet doet. Apjes worden nog steeds gestuurd en zo blijf je maar in elkaars energie, van loslaten of afstand nemen is geen sprake. Soms wordt je als het ware gestalkt via het sociale media. Het is niet weg te denken en nog moeilijker te laten. Toch nog even vragen of het goed gaat, en voor je het weet worden berichtjes heen en weer gestuurd. Ik adviseer dan ook vaak om wanneer je een relatie verbreekt, die persoon ook (tijdelijk) uit je facebook te verwijderen, uit je chatprogramma’s. Ook wanneer je besloten hebt dat je vrienden blijft. Misschien dat je na een jaar, een half jaar als je ontwend bent aan het steeds maar volgen en berichten sturen elkaar weer kunt toevoegen. Houd als je dat wilt “normaal” contact, bel een keer, schrijf een brief.
Ik vind het ook raar wanneer je geen contact meer hebt met iemand, maar die persoon kom je toch steeds tegen op het sociale media. Niet omdat je direct gelinkt bent met elkaar maar indirect. De ander is nog wel bevriend met een familielid of een andere vriend van je. En daardoor verschijnen toch steeds die berichtjes in beeld.
What’s app vind ik ook zo iets, laatst moest ik iemand opzoeken en blijken vele personen in mijn what’s app te staan, waarmee ik helemaal geen what’s app relatie mee wil. Maar via allerlei synchronisaties op mijn telefoon, die ik ongetwijfeld zelf ingesteld heb, of niet afgesteld, zitten mensen in dat systeem.
Ik weet niet of anderen dit herkennen? En hoe ga je daar dan mee om?
Soms denk ik: ik ga me uitschrijven bij facebook. Maar ook ik ben een voyeur en kijk graag hoe het anderen vergaat. En exhibitionistische neigingen heb ik ook, want ik deel ook graag. En dan moet ik de dingen die ik minder vind er maar op de koop toe nemen. Totdat de maat misschien wel een keer vol is…
kan niet anders zeggen dan “snap ’t helemaal”; best wel vreemd eigenlijk….loskomen van een contact en toch weer niet…..ik heb wel het idee dat het ook gerelateerd is aan hoe je als persoon bent….ben je een “vasthouder” van contacten of zie je idd die zee met golven van contacten komen en gaan als gewoon….vanzelfsprekend….ik weet waar ikzelf bijhoor 😉
Zeer herkenbaar Diana. Toch soms ook heel verrassend. Zo kom ik geregeld mensen tegen die uit mijn systeem waren vertrokken en die nu alsnog contact willen. Wanneer ik dan wat deel met hen merk ik automatisch of het van tijdelijke aard is. Ik heb wel wat ‘oude’ contacten terug gekregen die goed aanvoelen.
Het is wel een indringend medium die sociale media en ik zal er mee moeten dealen, denk ik dan.
Leuk om je blog te lezen Diana. Een heel herkenbaar verhaal. Het is zelfs zo dat ik al een heel aantal vrienden op Facebook het die inmiddels zijn overleden.
En door alle synchronisaties van Facebook, Google, Whatsapp, Skype en alle anderen is het helemaal niet meer te volgen wie je berichtjes lezen. Soms wel heel beangstigend eigenlijk.