Feedback

Feedback geven en ontvangen is een spel, een communicatiespel. Degene die feedback geeft heeft spelregels. Een van de spelregels is dat je niet de ander afwijst, de schuld geeft, maar dat je aangeeft waar jij last van hebt. Degene die feedback ontvangt heeft ook spelregels, de belangrijkste is: voel je niet persoonlijk afgewezen.
En dit zijn verdomd moeilijke spelregels, die in theorie kloppen en waar zijn. Die bij het oefenen in een rollenspel al lastiger worden om dan maar te zwijgen over het dagelijks leven.
Hoe snel schieten we als ontvanger niet in ons oud (kind-)gedrag.  Voelen we ons persoonlijk afgewezen en gaan we ons zelf verdedigen voor ons gedrag. We gaan de ander vertellen hoe het zo is gekomen, of door wie of wat het nu eigenlijk komt. Of we kruipen in onze schulp, bouwen een muurtje om ons heen om ons zo niet te laten raken.
Het is ook lastig. Tijdens allerlei trainingen leer je dat je allergie op een ander heel veel over jou zegt.  Irriteer jij je mateloos aan die collega die altijd alles maar beter weet. Dan is het zaak om te onderzoeken wat jij projecteert op die collega. Is het je moeder die vroeger alles altijd beter wist voor jou en projecteer je zo deze kind-frustratie op je collega nu?  Maar betekent dit dan dat je geen feedback hoeft te geven aan die collega? Dat je het alleen bij jezelf zoekt?
Voor mij is alles herkenbaar. Ik geef regelmatig op een compleet verkeerde manier feedback. Ik voel me regelmatig persoonlijk afgewezen wanneer iemand mij feedback geeft. En projecteren. Ik heb dat ook niet altijd duidelijk, maar gebeurd ongetwijfeld met enige regelmaat.  Dit alles is niet zo erg als het maar niet overheerst. Wanneer je je maar niet zo vaak en zo diep afgewezen voelt dat je je zelf onzeker gaat voelen,  of nog erger onzeker gaat gedragen. Wanneer je in zo’n periode zit is het tijd om pas op de plaats te maken met jezelf om te kijken waar de bron ligt. De bron dat je op dit moment labieler bent waardoor je niet meer realiseert dat feedback niet een persoonlijke afstraffing is.  Het zelfde geldt wanneer je merkt dat jouw feedback scherp en persoonlijk wordt. Wat is er aan de hand dat je doorschiet? Ook nu tijd om pas op de plaats te maken. Hoe je pas op de plaats maakt is voor iedereen verschillend. Heb je het erg te pakken dan kun je misschien hulp gebruiken van een coach/therapeut.  Misschien weet je al waar je valkuilen zitten en is het bewust worden dat deze valkuilen weer op de voorgrond zijn al voldoende.
Hoe het ook is voor jou, het blijft een ingewikkeld spel dat regelmatig om onze aandacht zal vragen.

 

Tijd nemen voor jezelf

Tijd nemen voor jezelf

Bladwijzer de permalink.

4 reacties op Feedback

  1. Julia van de Griendt zeggen:

    Dag Diana,
    Enkele weken terug trof ik dit filmpje over feedback op LinkedIn waar ik veel bruikbare tips in aantrof over het geven van feedback. Het is wel een soort ‘zijden handschoenmethode’. http://www.youtube.com/watch?v=lZtradi9Nfo#t=168
    In jouw blog vind ik vooral het je bewust worden van je reactie en het zelfonderzoek wat je suggereert mooi. Even een moment van aandacht voor wat er is aan gedachten, emoties, fysieke verschijnselen, ademhaling: dat vertelt de feedbackgever en ook de ontvanger al heel veel!
    Hartelijke groet,
    Julia van de Griendt

  2. Dorien van Limpt zeggen:

    Wat schrijf je weer heerlijk duidelijk en met beide benen op de grond.
    Herkenbaar dat geworstel maar zo vruchtbaar.
    Dank.

  3. Henri zeggen:

    ik ga hier mee in.Het is worstelen en toch weer boven komen.
    Al kost dat veel kruim af en toe.
    worden aangevallen en dan verdedigen is niet altijd gemakkelijk

  4. Patricia Mols zeggen:

    ik sluit me bij Dorien aan! Gisteren nog was ik me bewust van een verdedigende houding…..gelijk schiet het dan door me heen “waarom doe ik dit?” …en eigenlijk weet ik het dan wel 😉

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *