Familie

Ik dub al even over wat ik over dit onderwerp kan schrijven. Niet zo zeer wat ik wil schrijven dat weet ik wel. Maar familie is een kwetsbaar onderwerp, dat snel anders uitgelegd wordt dat ik bedoel en waar mensen zich snel gekwetst door voelen. Laat ik voorop stellen dat ik niemand, met geen enkel artikel dat ik schrijf, wil kwetsen.  Dat familie een kwetsbaar onderwerp is, is niet vreemd. We hebben allemaal familie die we bij onze geboorte erbij krijgen. En in de familierelaties gaat nogal eens wat mis. En juist omdat familie mensen zijn die nu eenmaal bij ons leven horen, kunnen we dat ook niet zo makkelijk loslaten.  Wanneer je een relatie krijgt krijg je met twee verschillende families te maken met ieder een eigen gewoonten, waarden en normen. Soms aanvullend, soms bijt het elkaar.  Binnen de therapie die ik geef blijven veel problemen terug te voeren naar het gezin, de familie. Niet dat ik daar de schuld wil neerleggen, want uiteindelijk ben jij zelf degene die er op een bepaalde manier mee omgaat. Ik werk graag met familie-opstellingen. Omdat het werken met familieopstellingen soms zo simpel bloot legt waar een oorzaak, een basis ligt van een probleem.  Hellinger (grondlegger familieopstellingen) stelt dat familie een systeem is, dat volgens bepaalde wetten en regels werkt. Wordt er van die wetten en regels afgeweken ontstaan er dynamieken die verstoringen veroorzaken. Die verstoringen kunnen leiden tot problemen van de personen in dat systeem. En in ieder familiesysteem zijn er verstoringen. We zijn mensen en doen dingen zoals we denken dat het goed is, maar dat niet altijd goed uitpakt. Een duidelijk voorbeeld is, een gezin waar de moeder jong van overlijd, zie je vaak dat een kind (meestal oudste dochter) de taak van moeder op zich neemt, en de zorg voor vader en de kinderen gaat regelen. Vroeger was dat echt heel duidelijk, dat meisje ging van school, en ging thuis het huishouden doen. Ze nam de verantwoordelijkheden op zich die niet bij haar hoorden, volkomen logisch dat dit gebeurde. Maar vaak zie je dat deze meisjes als volwassene problemen krijgen: altijd maar helpen en zichzelf wegcijferen, waardoor ze bijvoorbeeld burn-out gevoelig is. In deze tijd, zijn we ons wel bewust dat je zo’n meisje niet van school kunt halen en het huishouden kunt laten doen en worden andere oplossingen bedacht. Maar onbewust, zonder dat de directe omgeving het door heeft, ontstaat dat mechanisme toch, en neemt ze onbewust de verantwoordelijkheid.  En juist omdat het onbewust gebeurd geeft het later zoveel problemen. Want in de vroegere situatie was het duidelijk, Betje moest van school en jeetje ze heeft haar leven opgegeven voor haar vader, broers en zussen. In de huidige situatie is het niet duidelijk en Betine is een lastige puber die de nieuwe relatie van vader niet wil accepteren. Niemand heeft in de gaten dat Betine niet zo zeer problemen heeft met de vriendin als zijnde vriendin, maar wel als iemand die haar plaats in neemt.  Die verantwoordelijkheid die ze onbewust op zich genomen heeft, geeft ze niet zo graag meer af. Want ondanks alle nadelen, heeft het ook voordelen.  En allemaal onbewust. En dat kan werken met familieopstellingen zo mooi bloot leggen, zonder dat er over een schuldvraag gesproken wordt.

Soms krijg je in families ook twee kampen, strijden worden gestreden, zonder dat er ooit winnaars zijn. Vaak lijkt geld een belangrijke oorzaak, hebberigheid. Maar onder dat geld ligt meestal een dieper probleem waar men zichzelf vaak niet bewust is. De twee kampen zorgen voor familieruzies, mensen die elkaar jaren, of zelfs nooit meer, zien. En stoer wordt er gezegd: het doet me niets.  Dat laatste is echter niet waar, we maken deel uit van dat systeem, en in meer of mindere mate heb je er last van. Voor jezelf kun je door middel van familieopstellingen er zicht op krijgen, het opruimen, zonder dat je gesprekken met de familie aan hoeft te gaan; en zonder dat er ogenschijnlijk binnen die families iets opgelost wordt. Het opruimen is als het genezen van een wond bij jezelf, met nog altijd een gevoelig litteken, bij slechtweer kan die soms ineens weer even steken, maar die pijn trekt ook weer weg.
Gelukkig is de pijn, familieproblemen en wat dan ook bij heel veel mensen helemaal niet zo groot en pijnlijk. Of weet een volgende generatie ervoor te zorgen dat wonden genezen, littekens minder gevoelig worden. Niet door elkaar te overtuigen van elkaars gelijk, maar respect te hebben voor de keuzes die familieleden maken. En dat laatste wens ik iedereen toe: respect geven en ontvangen in de keuzes die we denken te moeten  maken binnen de wirwar van de familiedynamiek!happy family

Bladwijzer de permalink.

Één reactie op Familie

  1. Loek Knippels zeggen:

    Duidelijk verwoord Diana. Het probleem bij veel mensen is dat ze de spiegel die de familie laat zien, niet altijd willen gebruiken. Soms id die spiegel te confronterend. Ik merk steeds meer dat mensen bereid zijn om die spiegel als ‘groeimoment’ op te pakken, dan ben je dankbaar en kun je vergeven wat misgegroeid is binnen de familie.

Laat een antwoord achter aan Loek Knippels Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *