Corona niet te begrijpen, toch?

In maart schreef ik mijn eerste blogs die te maken hadden met corona, er volgende nog een paar. En dan nu is het augustus en kan ik wederom mijn verwondering uitspreken over hoe het verlopen is, hoe het verloopt, wat het met mij doet, met anderen doet. En ik denk dat we dat nog wel een hele tijd vol kunnen houden, het eind is niet inzicht. Ik verbaas me wat er voorbij komt op social media over dit onderwerp, iedereen is expert, weet het beter, bekritiseert. Ik weet het niet, de Wat – Als scenario’s, als onze regering eens anders besloten had, ( en wat ze ook beslissen er zijn altijd voor- en tegenstanders), wat als we ons anders gedragen hadden, wat als vakanties naar het buitenland niet mochten, wat als, wat als, want als we wat anders gedaan hadden, dan…. En dat weten we niet. Ik weet eigenlijk niet zeker of een virus hoort onder de noemer “moeder natuur” , maar als dat zo is dan neemt moeder natuur ons behoorlijk in de tang. We proberen haar te bedwingen maar dat lukt niet zo één twee drie. Intussen kunnen we zoeken naar de zin en betekenis. Voor mij, voor mijn directe omgeving, mijn land en de hele wereld. We kunnen kijken naar ons gedrag, naar onze reacties, of het gaat om ik, of dat het gaat om groter geheel. We kunnen ons verbazen over het gedrag van anderen, en tegelijkertijd doet iedereen dat. Hoe kan het dan toch ontstaan dat gedrag? We kunnen er ten onder aan gaan (werk, onderneming) of er de vruchten van plukken. We kunnen voor of tegen maatregelen zijn, een of oneens. Het begrijpen? Wie begrijpt dit nog? Laten we ons leiden door angst,  nemen we het niet serieus of geen angst en nemen we het wel serieus? Kunnen we er tegen vechten, wat, wat als we gewoon niets zouden doen? Ik geloof niet dat niets doen een optie is. Maar zouden we dan uitsterven? Niet alleen van dit virus maar ook door alle andere dingen die moeder natuur dan nog in petto heeft. Dan is de aarde “mensloos” tot God besluit dat het tijd wordt voor een nieuwe Adam en Eva, of totdat moeder natuur ons toch mist en zorgt voor een moment waarop menselijk leven weer kan ontstaan. En kunnen ze soms in fossielen ons bestaan terug vinden.
Wat is het toch ingewikkelde materie, die veel van ons vraagt zonder dat we het begrijpen. En waarvan niemand weet waar het begin was, laat staan het eind. En intussen handelen we naar beste weten en kunnen. Dat is een vertrouwen dat ik ondanks alles heb. Daarnaast het geloof dat het goed komt, al kun je vervolgens de discussie openen: wat is goed? En wat is de prijs die daarvoor betaald wordt. En zo kan deze blog zomaar weer een nieuw begin hebben….