Ik vind het soms zo bijzonder om iemand in een hele andere rol te zien dan dat je gewend bent. Die rustige collega die ineens de gangmaker op een feest is, of juist die drukke persoon die heel zacht en vertederend met een oude moeder omgaat. Vaak minder groot, het verschil die je soms ervaart met iemand die zich in een familiekring zo anders gedraagt dan in een vriendenkring. Spelen deze mensen dan toneel? Tenzij ze in een toneelstuk meedoen, maar anders niet, het is geen toneelspel. We hebben nu eenmaal verschillende rollen in ons leven, ook deelpersonen genoemd. Weten dat dat zo werkt kan je vaak ook helpen. Want je kunt bewust van de een in de andere rol stappen. Meestal gebeurd dat onbewust. Ik weet van mezelf dat het gebeurt op momenten dat ik wel weet dat het gebeurt, maar ik weet niet precies hoe. Wanneer ik een groep begeleid met familiopstellingen dan krijg ik altijd het gevoel gedragen te worden en weet ik exact wat ik moet doen en zeggen. Wanneer ik een lezing geef, dan is dat vooraf wel spannend, maar zodra ik begonnen ben dan weet ik het gewoon. Ik speel die rol van spreker of begeleider niet, ik ben het.
Wat me dan soms wel irriteert aan mezelf dat er soms rollen zijn waarin ik wel wat “steviger” mag zijn en dat dan niet ben. Leuke dus van die rollen is dat wanneer je weet dat ze er zijn, dat je er bewust in kan stappen. Wanneer je bijvoorbeeld een moeilijk gesprek hebt kun je vooraf een oefening doen, om in een andere rol, en daarmee in een andere energie te stappen en dat mee te nemen in het gesprek. En nog leuker is: dat werkt.
Jammer is dat mensen soms alcohol of drugs nodig hebben om een rol te laten zien, de schroom om dat zomaar te doen is dan te groot, met als belangrijkste reden: wat zullen ze wel niet van me zeggen, de angst voor afwijzing. Nog erger is als mensen door die angst bepaalde delenpersonen altijd maar wegstoppen. Boos worden mag niet, dus de boosheid wordt altijd maar weggestopt, totdat….die boze rol zo groot wordt dat deze als het ware ontploft en er soms extreme dingen gebeuren die we dan in de krant lezen.
Kunst: balans tussen al die verschillende rollen in jou, ook die je minder leuk vindt mogen aandacht hebben, betekenen iets voor je hebben je iets te brengen.
En ook is dat soms niet duidelijk, probeer er maar eens naar te kijken, welke rol/deelpersoon staat bij jou op de voorgrond, wil je graag aan anderen laten zien en welke heeft eigenlijk extra aandacht nodig?
- Zelf na ons overlijden willen we onze rol nog laten zien
